Het is weer tijd om te gaan ontgiften, immers de auto breng je toch ook om de zoveel kilometer naar de garage, anders gaat de auto kapot!

Ontgifting
Ontgifting is een zeer breed begrip. Men dient zich altijd eerst af te vragen om welke stoffen het zich handelt, waar deze vandaan komen, welke organen of plekken in het lichaam vervuild zijn en welke organen en systemen betrokken zijn bij de specifieke ontgifting.

Toxische stoffen
Tot de toxische stoffen worden alle stoffen gerekend die een negatieve werking hebben op het functioneren van cellen of organen in het lichaam. Tot de stoffen behoren: alle lichaamsvreemde stoffen (alcohol, drugs, additieven uit voeding, verontreinigingen uit water en lucht, residuen van bestrijdingsmiddelen en dergelijke), zware metalen (lood, cadmium, kwik, nikkel, aluminium, arsenicum), stofwisselingsproducten uit micro-organismen (bacteriën en schimmels in de darm of elders in het lichaam), afbraakproducten van eiwitten (urinezuur, ammoniak), afbraakproducten van hormonen (geslachts-, bloedsuikerspiegel-, stresshormonen) en afbraakproducten van lichaamsweefsels (bloed, slijmvliezen en dergelijke).

Een aantal toxische stoffen (zware metalen, pesticiden, DDT, PCB’s, dioxinen en dergelijke) heeft de eigenschap dat zij moeilijk door het lichaam te verwijderen zijn en zijn daarnaast in staat zich (door een cumulatief effect) op te slaan in het lichaam.

De symptomen van een toxische belasting kunnen zeer divers zijn (vermoeidheid, haaruitval, hormoonstoornissen, hoofdpijn). Een zeer groot aantal aandoeningen wordt (mede) in verband gebracht met een toxische belasting (huidaandoeningen zoals psoriasis, migraine, reumatische artritis, auto-immuunaandoeningen en vele andere).

Het lichaam zal in eerste instantie proberen te verhinderen dat schadelijke stoffen het lichaam binnendringen (huid, zuurmantel, slijmvliezen in luchtwegen en spijsverteringskanaal). Indien een schadelijke stof het lichaam is binnengedrongen kan deze in sommige gevallen door diverse lichaamsreacties direct weer worden uitgescheiden (niezen, diarree en dergelijke).

Bij het onschadelijk maken, de afbraak en de uitscheiding van toxinen kunnen talrijke mechanismen en organen betrokken zijn (darmen, lever, huid, nieren en vele andere).

Een aantal toxische stoffen kan niet of nauwelijks onschadelijk worden gemaakt en zal opgeslagen worden in de weefsels, met name in vetdepots.

In het lichaam zijn diverse organen en systemen betrokken bij de eliminatie van toxinen:

De darmen

• In de darmen kunnen toxinen gevormd worden (endo- en exotoxinen waaronder kankerverwekkende stoffen en toxische aminen uit pathogene micro-organismen zoals bacteriën, schimmels, gisten en parasieten) die in verband gebracht worden met leveraandoeningen, ontstekingsbeelden in de darm, psoriasis, allergieën, astma en immuunstoornissen (artritis).
• De lever en het immuunsysteem zijn doorgaans verantwoordelijk voor het onschadelijk maken van in de darm ontstane toxinen. Verbetering in de samenstelling van de darmflora (probiotica) zullen bijdragen aan verlaging van de productie van toxinen in de darm.
• De darm draagt eveneens bij aan de ontgifting. Naast de primaire uitscheidingsfunctie, waarbij met name aan galzuren gebonden, vetoplosbare toxinen worden uitgescheiden en de acute uitstoot van toxinen (diarree), speelt vooral de darmflora een belangrijke rol bij het elimineren van schadelijke micro-organismen. (Chlorofyl (bladgroen) is in staat vele toxische stoffen, waaronder zware metalen, aan zich te binden. Chlorofyl komt voor in alle groene planten

De nieren
De nieren filteren het bloed en zorgen voor de afvoer van in water oplosbare afvalstoffen en afbraakproducten van eiwitten (ammoniak, ureum en dergelijke). Vermindering van de inname van eiwitten en voldoende (water) drinken kunnen de nieren ontlasten.

De huid
De huid kan een aantal toxische stoffen (pesticiden, herbiciden, dioxinen) doorlaten, waardoor huidcontact met deze stoffen tot een toxische belasting leidt. Een aantal huidaandoeningen, met name psoriasis, wordt in verband gebracht met een toxische belasting. De opbouw en werking van de huid is met name afhankelijk van vitamine A en zink

De luchtwegen
Net als bij de huid kunnen door de longen toxische stoffen worden opgenomen (bijvoorbeeld oplosmiddelen, stikstofoxiden en zware metalen uit sigarettenrook). Toxische belasting kan bijdragen aan luchtwegaandoeningen zoals astma, allergische bronchitis, emfyseem en vele andere. Vluchtige toxinen kunnen met de ademhaling via de longen worden uitgescheiden

De lever
De lever is een zeer complex orgaan dat betrokken is bij de meeste metabole processen, met name de ontgifting. Zowel toxinen uit het lichaam zelf (uit de spijsvertering, afbraakproducten van hormonen en bloed en dergelijke), als toxinen van buiten het lichaam (zware metalen, landbouwgif, chemische oplosmiddelen en vele andere) worden door de lever afgebroken en/of uitgescheiden. De lever filtert het bloed en verwijdert toxinen, produceert de gal die cholesterol en vetoplosbare toxinen kan binden en breekt via enzymatische reacties lichaamsvreemde stoffen af. Deze enzymatische ontgifting geschiedt via een tweetal stappen:

fase I en fase II.
In fase I van de ontgifting worden toxische substanties door enzymatische reacties (cytochroom P450) afgebroken zodat deze geschikt worden om in fase II te worden uitgescheiden.
* Fase I
Onvolledige afbraak producten \

Omgevingstoxinen – cytochroom P450

Toxinen uit de spijsvertering /

* Fase II
– sulfering \

– conjugatie – uitscheiding

– glucorisatie /

• Indien de lever, door een te groot aanbod van toxische stoffen of door een onvoldoende werking van de lever, niet in staat is toxische stoffen in voldoende mate onschadelijk te maken, neemt bijvoorbeeld de kans op kanker aanmerkelijk toe. Een groot aantal voedingsstoffen en kruiden kan de werking van de lever ondersteunen.
• De lever filtert tot anderhalve liter bloed per minuut. Het bloed, dat rechtstreeks afkomstig is uit de spijsvertering, bevat onder meer bacteriën, endo-toxinen uit micro-organismen en antigenen en antilichamen die het immuunsysteem aan lichaamsvreemde stoffen in het spijsverteringskanaal heeft gebonden.

Fase I

• In fase I van de ontgifting door de lever worden door enzymatische processen niet alleen toxinen zoals drugs, pesticiden en toxinen uit de darm onschadelijk gemaakt, maar ook afbraakproducten van lichaamseigen stoffen zoals hormonen en stoffen uit het immuunsysteem zoals histamine.
• In fase I wordt een deel van de stoffen volledig onschadelijk gemaakt; een ander deel wordt eerst bewerkt en daarna via fase II verder verwerkt en uitgescheiden.
• De processen in fase I vinden plaats via een groot aantal enzymen, meestal het cytochroom P450 systeem genoemd. De werking van het cytochroom P450 systeem verschilt per individu en is mede erfelijk bepaald. Dit verklaart een deel van de erfelijkheid van een aantal vormen van bijvoorbeeld kanker en het feit dat roken of de inname van cafeïne bij de ene individu veel meer schade toebrengt dan bij de andere.

In fase I wordt een aantal stoffen direct afgebroken; andere stoffen worden bijvoorbeeld wateroplosbaar gemaakt, waardoor deze door de nieren kunnen worden uitgescheiden. De derde weg is het omzetten in (nog schadelijkere) andere toxinen, die in fase II verder verwerkt kunnen worden. De in fase I gevormde substanties kunnen soms schadelijker zijn dan de oor-spronkelijke stof. Indien fase II onvoldoende functioneert zal er dus een accumulatie van toxinen plaatsvinden. Er dient dus een balans te zijn tussen de activiteit in fase I en fase II van de ontgifting in de lever. Veel mensen hebben een actief fase I systeem, maar een te trage werking van fase II, waardoor een grote belasting door omgevingstoxinen ontstaat. Stimulering van fase I wordt uiteraard afgeraden indien fase II onvoldoende functioneert.

• Een bijkomend effect bij de omzetting van toxinen in fase I is de vorming van vrije radicalen.
• Indien het anti-oxidatieve systeem in het lichaam onvoldoende bescherming kan bieden tegen vrije radicalen is (lever)schade het gevolg

Fase I vindt niet alleen plaats in de lever, maar ook in andere delen van het lichaam, met name in de hersenen. Onvoldoende aanwezigheid van anti-oxidanten kan leiden tot schade in de hersenen, zoals bij Parkinson en Alzheimer het geval is.

Fase I is onder meer afhankelijk van de voedingsstoffen koper, magnesium, zink en vitamine C.

• Grapefruit(sap) bevat naringenine, waarvan wordt verondersteld dat het de activiteit van fase I met 30% kan verlagen. Het is dus niet verwonderlijk dat grapefruit niet genuttigd mag worden in combinatie met bepaalde medicijnen die invloed hebben op fase I.
• Curcumine, de gele kleurstof uit Curcuma longa (Geelwortel, Temoe Lawak) remt eveneens de activiteit van fase I, maar stimuleert juist fase II van de ontgifting, waardoor het met name kankerremmende eigenschappen heeft (bescherming bij actief en passief roken, benzopyrenen uit gegrild vlees en dergelijke). Naar mate men ouder wordt neemt de activiteit van fase I af.

Fase II
Conjugatie is het binden van stoffen aan toxinen, waardoor deze toxinen of wel geneutraliseerd worden, dan wel makkelijker kunnen worden uitgescheiden met de urine of de gal.

In de fase II vinden zes mogelijke conjugatie paden plaats:

• glutathion conjugatie,
• methylering,
• sulfatie,
• sulfoxidatie,
• acetylering en
• glucoronidatie.

Een aantal toxinen wordt via slechts één van deze paden gebonden, andere door diverse. Voor conjugatie is veel energie nodig. Indien de mitochondria in de levercellen te weinig energie produceren zal fase II onvoldoende functioneren.

Ik hoop dat iedereen nu weet dat ontgiften heel wat voeten in aarde heeft en dat je dat zomaar niet op eigen houtje kan doen. Om te kijken via welk orgaan ik ga ontgiften gebruik ik Iriscopie en LBA 

NATUURPRAKTIJK AURORA

Alie Wouda-van der Tuin
Vreedepeelweg 4
5986 NW Beringe

0641979844 of mail naar  info@natuurpraktijkaurora.nl