Geschiedenis van voetreflexologie
Voetreflexologie was al 5000 jaar geleden bekend in China en India. Er zijn ook sporen teruggevonden in het oude Egypte en bij de Indianen van Noord-Amerika. Sinds de middeleeuwen is voetreflexologie bekend in Europa. Het werd in eerste instantie beoefend door artsen die een manier zochten om de pijn tijdens een ingreep te verminderen. De voetreflexologie zoals we die nu kennen, werd ontwikkeld door de Amerikaanse arts Dr William Fitzgerald. Hij ontdekte dat het zetten van druk op een reflexpunt op de voet niet alleen de pijn wegnam, maar ook in een groot aantal gevallen de oorzaak genas. Hij bracht in kaart hoe specifieke zones op de voet gelinkt zijn met het lichaam.
Op die manier ontstond een model waarbij het lichaam geprojecteerd werd op de voeten. Dr Fitzgerald deelde het lichaam in 10 verticale lichaamszones in. De linkse kant van het lichaam vinden we terug op de linkervoet, en de rechtse kant op de rechtervoet. In latere modellen worden nog 3 (soms 4) vertikale zones toegevoegd. Het hoofd vind je terug op de tenen, het long- en hart gebied op de bal van de voet, de spijsverteringsorganen op het middendeel van de voet, en het bekkengebied op de zool.
Tijdens de behandeling
- meer dan normaal transpireren,
- het koud of juist warm krijgen
- prikkelingen
- geeuwen/ slaperigheid
- huilen
- opkomende emoties, enz
Vlak na de behandeling
- duizeligheid
- gevoel van zweven
- op wolkjes lopen
- blijheid en ruimte voelen
- een energiek gevoel
- loomheid
Dagen na de behandeling (soms ook enkele uren erna)
- de urine is donkerder (afvalstoffen zijn losgekomen en verlaten het lichaam)
- (oude) kwalen komen (even) terug om daarna te verdwijnen
- meer afscheiding (ontlasting, transpiratie, witte vloed, oorsmeer e.d.)
- veranderde gevoelens op allerlei gebied.
Wat er ook gebeurt, alles is goed, want dat wil zeggen dat er iets in gang is gezet en ieder mens verschilt, dus reageert een ieder ook anders.
