Ginseng is een plantje die oorspronkelijk in Rusland, China en Korea groeit. Dat de wortel van dit plantje kan helpen bij het versterken van je gezondheid is al duizenden jaren bekend. Ginseng werd in de oude Chinese gezondheidskunde al toegepast om tal van aandoeningen te verhelpen. Dat dit plantje goed is voor je gezondheid is bij ons in het Westen ook al een jaar of honderd bekend.
In de oude geneeskunsten werden aan dit plantje een heleboel geneeskrachtige eigenschappen toegekend.
Uiteraard moeten we tegenwoordig eerst bewijs zien voordat we in die oude folklore gaan geloven. En wat blijkt? Er zijn zoveel verschillende gezondheidsbevorderde eigenschappen toe te kennen aan dit plantje dat de onderzoeken van insulineresistentie tot het tegengaan van griep gaan. En er worden ook daadwerkelijk significante resultaten gemeten.
Het lijkt er op dat de mensen een paar duizend jaar geleden het wat betreft de geneeskracht van bepaalde kruiden en planten wel goed op de hoogte waren.
Ginseng en griep
Het is echt niet alleen de oude geneeskunst waarop de geneeskundige eigenschappen van dit plantje zijn gebaseerd. Uit onderzoek (1) blijkt dat de gezondheidsbevorderende eigenschappen ook wetenschappelijk onderbouwd zijn. Uit het onderzoek blijkt namelijk dat bij verstopping van de neus en verkoudheid de ginsengwortel wel degelijk hielp om sneller van de verkoudheid af te komen. Dit is precies in lijn met wat de oude chinezen al wisten, die gebruikten de ginsengwortel ook bij ademhalingsproblemen.
Daarom is het interessant om even verder te kijken naar welke gezondheidsvoordelen de ginsengwortel nog meer heeft, want behalve dat het helpt met je luchtwegen vrijmaken is er nog meer voordeel voor je gezondheid uit dit plantje te halen.
Uit een onderzoek (2) gedaan in 2014 wordt namelijk wetenschappelijk onderbouwd dat als je langdurig rode ginseng neemt je je immuunsysteem versterkt en je minder vatbaar bent voor het griepvirus. Daarnaast zorgt de rode ginsengwortel ervoor dat je longen minder aangetast worden als je toch de griep krijgt. De griep heeft dus een veel minder ernstig verloop doordat je rode ginsengwortel neemt. De ginsengwortel zorgt er ook voor dat er extra ontstekingsremmende cytokines worden aangemaakt.
Al met al kun je dus wel stellen dat wat betreft de griep je best rode ginseng als preventieve maatregel kunt nemen.
Ginseng en allergische reacties
Ook de werking van rode ginseng op allergische reacties is onderzocht. Uit onderzoek uitgevoerd op muizen (3) is gebleken dat die extra aanmaak van cytokines ervoor zorgen dat er minder snel ontstekingsreacties ontstaan zoals bij astma enbronchitis het geval is. Bij astma is er zelfs sprake van een chronische ontsteking van de luchtwegen.
Deze zelfde ontstekingsremmende werking bij atopische dermatitis word door dit onderzoek ook bevestigd. Tenminste bij muizen natuurlijk. Maar dat wil zeker niet zeggen dat je deze onderzoeken maar gelijk opzij moet schuiven, integendeel! Muizen zijn net als mensen zoogdieren en dit soort onderzoeken geven vaak een duidelijk beeld van welk effect wat het onderzochte kruid ook bij mensen zou hebben.
Ginseng en stinkende adem
In een onderzoek uit 2009 (4) is gebleken dat het behandelen van een stinkende adem als gevolg van een Helicobacter pylori besmetting met behulp van rode ginseng vele malen effectiever is dan met regulier behandelmethoden alleen. Uit de onderzoeksresultaten is gebleken dat maar liefst 93% van de onderzochte mensen na een behandeling met de rode ginseng in combinatie met medicijnen van de Helicobacter pylori besmetting verlost was en dus ook van de vieze stinkende adem.
Ja, nu hoor ik je denken dat komt vast door de combinatie. Daar onderschat je toch de werking van de ginseng. Zonder extra medicatie en dus alleen met een kruidentherapie met rode ginseng waren 38 van de 68 mensen na tien weken verlost van hun stinkende adem.
Ginseng en overgewicht
Uit een studie uitgevoerd onder tien vrouwen met overgewicht (5) is gekeken naar de effecten naar de inname van ginsengkruidenextracten gedurende acht weken. Wat bleek? Bij alle vrouwen die meededen aan het onderzoek verbeterde de BMI en vond er ook een kleine verandering plaats in de bacteriële balans in de spijsvertering. Zoals je weet is de optimale balans tussen de verschillende bacteriën in je spijsverteringkanaal uitermate belangrijk voor een sterk immuunsysteem en een optimale spijsvertering.
Naast die verandering in de spijsvertering is het goedje dat de rode ginseng zo rood maakt (6) verantwoordelijk voor de gewichtsafname. Dit stofje verhindert het namelijk dat vet door de cellen wordt opgenomen. Doordat je vetcellen worden gehinderd in het opnemen van vet door de rode ginseng zou dit wel eens net het verschil kunnen maken tussen net wel of net niet die laatste kilootjes eraf.
Immers het grootste obstakel is dat je lichaam op de noodmodus overgaat als jij je calorie inname gaat beperken om af te vallen. Ineens gaat je lichaam heel efficiënt met de voedingsstoffen om terwijl jij juist wilt dat alle vet verbrand wordt.
Ginseng en diabetes
Ook deze heilzame werking is wetenschappelijk onderzocht. Uit verschillende onderzoeken (7) (8) komt een duidelijk positief effect naar voren wat betreft de inname van ginseng en het handhaven van een stabiele bloedsuikerspiegel. Vooral het tweede onderzoek suggereert dat er zelfs stoffen in de rode ginseng zitten die je insulinegevoeligheid verbeteren.
Hoe al deze mechanismes precies werken is de wetenschappers nog niet helemaal duidelijk. Maar dat er een duidelijke positieve werking in de rode ginseng zit is wel duidelijk.
Het is meer dat het hoe en waarom nog onderzocht moet worden.
Tot slot…
Zoals je ziet heeft de rode ginsengwortel al een heleboel voordelen op je gezondheid die bewezen zijn. Naast al die bewezen gezondheidsvoordelen zijn er ook nog een heleboel gezondheidsbevorderende eigenschappen die nog onderzocht moeten worden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat deze eigenschappen er niet zijn.
De oude geneeskunsten gebruikten de ginsengwortel vooral tegen problemen met de luchtwegen en daar zijn de onderzoekers ook het eerst mee aan de slag gegaan. Naast die positieve werking op de gezondheid van je luchtwegen zijn het vooral je immuunsysteem en je spijsvertering die ook veel voordeel hebben aan ginseng.
Maar ook klachten zoals vermoeidheid en diabetes worden met de wortel van de ginsengplant op een positieve wijze beïnvloed.
Persoonlijk ben ik van mening dat heel veel van deze plantjes en kruiden onderschat worden. Als iets al duizenden jaren bekendstaat als heilzaam, of als genezing tegen bepaalde aandoeningen dan zal dat een reden hebben.
Op enig moment in een ver verleden zijn de mensen erachter gekomen dat dat kleine rode plantje allerlei wonderkrachten heeft. Dat wordt dan duizenden jaren generatie op generatie doorgegeven, omdat het werkt. Ik bedoel, waarom zouden mensen anders duizend jaar hetzelfde middeltje gebruiken? Niet omdat het niet werkt.
En dan tegenwoordig wordt er met argusogen naar zo’n plantje gekeken en worden er allerlei onderzoeken op losgelaten om die werking van dat plantje te ontrafelen om tot dezelfde conclusie te komen als een paar duizend jaar geleden.
Ja, we weten dat het werkt, maar hoe precies is ons een raadsel. Dat vind ik altijd geweldig aan die plantjes en kruiden, dat we met dezelfde verwondering naar de geneeskracht van zo’n plantje staan te kijken als duizenden jaren geleden.
Stagneert de genezing van een veneus ulcus of een andere gecompliceerde wond? Dan zou er sprake kunnen zijn van biofilm: een verzameling bacteriën en schimmels met een slijmerig laagje van suikers en eiwitten. Tien vragen en antwoorden over dit hardnekkige fenomeen dat de wondheling saboteert.
Wat is een biofilm precies?
Een biofilm is een slijmlaagje van bacteriën en schimmels. Ze hechten zich stevig aan het wondbed, in een ‘bedje’ van suikers en eiwitten. In het zelfgeproduceerde slijmlaagje zijn de bacteriën en schimmels minder gevoelig voor antibiotica en antiseptica. Een andere term voor de biofilm is extracellulaire polysaccharide matrix (EPS). Het slijmlaagje noemen we ook wel de glycocalyx. Een complexe wond bevat meestal tussen de twaalf en twintig verschillende bacteriestammen, maar de wondheling kan bij vier verschillende bacteriefamilies al stoppen.1 Biofilms komen trouwens niet alleen in
wonden voor: ze kunnen zich vasthechten op levende én niet-levende oppervlakten. De slijmerige laag op stenen in de zee of een rivier, de tandplak op je tanden als je ze nog niet hebt gepoetst, het plaklaagje in een sifon, de zwanenhals onder de gootsteen: het is allemaal biofilm. Ook kan er biofilm zitten op de binnenkant van sondes en katheters.
Wat doet een biofilm?
Vooral: zich vermenigvuldigen. Als een biofilm ongestoord zijn gang kan gaan en met rust wordt gelaten, zal die steeds verder in grootte toenemen.2 Bacteriën en schimmels hebben een biolaag nodig om zich te vermenigvuldigen. Dat is het slijmlaagje, de glycocalyx. Zij gebruiken deze biolaag als een soort kraamkamer. Er begint dan een continu proces. De slijmlaag pikt andere bacteriën op, die zich vermenigvuldigen en voor steeds meer
groei zorgen. Zoals biofilmvorming de leiding onder je gootsteen kan verstoppen, bouwt ook de biofilm in een complexe wond een beschermend laagje op. De microorganismen worden ongevoeliger voor antibiotica en antibacteriële middelen. Een eigenschap van de biofilm is datdie zich altijd zal proberen te herstellen. Dat gaat snel, denk aan tandplak: als je ’s morgens je tanden hebt gepoetst, is het ’s avonds opnieuw nodig. Zo is het ook bij biofilms in wonden.
Bij patiënten met veneuze ulcera kan de biofilm zich binnen 72 uur, of zelfs nog eerder, herstellen. 3
De tandplak op ongepoetste
tanden is ook een biofilm
Wat zijn de gevolgen van een biofilm? De wondgenezing kan erdoor stagneren. De wond wil maar niet helen. Dat kan een decubituswond zijn, een ulcus, een fistel en een andere chronische
wond. Zo’n gecompliceerde wond die niet heelt, kan ook sneller geïnfecteerd raken als er sprake is van een biofilm.4. Is de wond eenmaal geïnfecteerd,
dan is er eigenlijk altijd een biofilm aanwezig. In de wondzorg wordt nog vaak gesproken over kritisch gekoloniseerde wonden. Die term werd in 1996 geïntroduceerd om het verschijnsel aan te duiden dat bacteriën een cruciale rol spelen in het falen van de wondgenezing.5 De wond vertoont dan (nog)
geen infectieverschijnselen, maar wel een vertraagde heling, een verhoogde exsudaatproductie, verandering van kleur, pijn en abnormaal granulatieweefsel
(rood-livide, of te veel weefsel dat uitsteekt boven het niveau van de omliggende huid). De meeste wondexperts beschouwen de term ‘kritisch gekoloniseerd’ inmiddels als verouderd. Er is feitelijk sprake van een biofilm.
Is een biofilm altijd schadelijk? Het hangt er vanaf welke bacteriën en schimmels zich in de glycocalyx hebben genesteld. Sommige bacteriën zijn erg agressief, zoals de Clostridiumbacteriën en bijvoorbeeld de Pseudomonas aeruginosa. De ene biofilm is de andere dus niet. Maar ook de Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermis en Streptococcus pyogenes kunnen schade aanrichten, de wondgenezing stagneren en infectie bevorderen.6 Daarnaast speelt de gezondheid van de patiënt een rol bij de mate waarin de biofilm schadelijk is. Immuungecompromitteerde patiënten – zoals hiv-patiënten, mensen die rituximab gebruiken, of kankerpatiënten die chemotherapie moeten ondergaan – zijn extra kwetsbaar. Evenals ouderen met multimorbiditeit, bijvoorbeeld iemand met diabetes in combinatie met een slechte bloedcirculatie en hartfalen.7 Door de verminderde afweer kan de infectie als gevolg van biofilm veel ernstiger worden, wat uiteindelijk zelfs kan leiden tot sepsis.8 Actie ondernemen bij het vermoeden van een biofilm blijft belangrijk, bij alle patiëntengroepen, want de wond moet sluiten.
Kun je een biofilm met het blote oog zien? Lang niet altijd. Biofilms zijn microscopische structuren. Slijm is een belangrijke aanwijzing voor de aanwezigheid van een biofilm9,10, maar dan is de biofilm al flink gegroeid. In de meeste gevallen is de ‘slijmlaag’ of glycocalyx een flinterdun vliesje waarin de bacteriën en schimmels huizen. Die is dan niet of nauwelijks met het blote oog te zien. Soms kan de biofilm wat glazig ogen en een onregelmatig oppervlak hebben. Sommige bacteriën produceren pigmenten die de aanwezigheid van een biofilm verraden. Berucht is de groene kleur die de Pseudonomas aeruginosa veroorzaakt. Een groene verkleuring van een wond betekent echter niet automatisch dat er een Pseudonomas in de biofilm zit. Ook stafylokokken en streptokokken kunnen ‘vergroenen’, en de gelvorming in sommige hydrocolloïdverbanden is bijvoorbeeld ook geelgroen.
Biofilms zijn microscopische structuren en
lang niet altijd met het blote oog te zien
Hoe weet je zeker dat je te maken hebt met een biofilm? Dat is alleen met een biopt vast te stellen, maar dat is op dit moment niet gebruikelijk in de wondzorg. Zeker in de thuiszorg gebeurt dat zelden bij een
verdenking van een biofilm bij een moeilijk helende wond. Een kweek maken heeft in de meeste gevallen weinig zin: een gecompliceerde wond is per definitie gecontamineerd met bacteriën.11 Een indicator voor de aanwezigheid van biofilm blijft dus het niet-genezen van de wond. Een wond die niet geneest, is altijd een teken aan de wand, net zoals het optreden van terugkerende infecties.
Is een biofilm hetzelfde als wondbeslag? Nee, maar ze hebben wel een ingewikkelde relatie. Wondbeslag of fibrinebeslag is een wat stroperige crèmekleurige of gele, min of meer ondoorzichtige eiwitlaag op een wondbed. Biofilms op een wondbed zijn meer gelachtig en glimmend.12 Een biofilm kan wel de opstapeling van fibrinebeslag bevorderen.
De bacteriën en schimmels in de biofilm stimuleren de inflammatie die de doordringbaarheid van de bloedvaten bevordert. Dat proces kan de hoeveelheid
wondexsudaat doen toenemen en het fibrinebeslag doen opstapelen.13 Daarom kán veel fibrinebeslag duiden op de aanwezigheid van een biofilm, maar dat is geen wet van Meden en Perzen. De precieze link tussen fibrinebeslag en biofilm is nog niet duidelijk.
Moet je een biofilm verwijderen?
Alle wondexperts zijn het erover eens dat het bestrijden van de biofilm noodzakelijk is.14 De meningen zijn wel verdeeld over de manier van verwijderen
van de biofilm. Het belangrijkste is dat je de beschermlaag kapot maakt die de micro-organismen minder gevoelig maakt voor antiseptica en antibiotica. In
het ziekenhuis wordt dit gedaan door de biofilm chirurgisch of mechanisch te debrideren: met een mes, pincet of curette. Dat is een zogenoemd scherp debridement, wat techniek betreft vergelijkbaar met het scherp debrideren van necrose. Alleen bevoegde en bekwame wondverpleegkundigen, verpleegkundig specialisten en artsen mogen deze gespecialiseerde handeling uitvoeren (in Nursing van april 2012 is een uitgebreid artikel verschenen over dit onderwerp: ‘Do’s and don’ts bij debrideren’). Voor een scherp debridement is inmiddels ook wel wat evidence in de literatuur te vinden.15,16
Andere experts vinden een scherp debridement niet per se noodzakelijk. Zij stellen dat een grondige reiniging (bijvoorbeeld met harde waterstralen uit een
douchekop) de biofilm ook kwetsbaar kan maken, waardoor antiseptische middelen kunnen doordringen om de bacteriën en schimmels te doden.17Het wrijven en schuren met antiseptica (zie ook vraag 9) over de biofilm, binnen de pijngrens van de patiënt, noemen we een ‘zacht’ debridement. Een voordeel is dat alle verpleegkundigen, ook in thuiszorg en verpleeghuis, deze vorm van debridement mogen uitvoeren.
Een kweek maken heeft in de meeste gevallen
weinig zin: een gecompliceerde wond is per
definitie gecontamineerd met bacteriën
Welke antiseptica en verbanden kun je gebruiken voor het ontsmetten van een wond met een biofilm?
Goed opgezette, gecontroleerde studies naar de effectiviteit van producten die een biofilm kunnen afbreken, zijn er nog niet. Er zijn wel aanwijzingen
dat het antiseptische wondreinigingsmiddel polyhexanide (Prontosan®) goede resultaten geeft.18 Daarnaast zijn de middelen povidonjodium (zoals
Iso-Betadine Uniwash®) en chloorhexidine bekende antiseptica. Er zijn ook honingzalven en allerlei antimicrobiële (schuim)verbanden van tal van fabrikanten op de markt, die de biofilm zouden afbreken of de bacteriële kolonisatie zouden remmen. Voor al deze producten ontbreekt nog duidelijk bewijs: echt goed onderzoek voor een evidence-based practice op het gebied van de bestrijding van biofilms is er simpelweg (nog) niet.
Hoe voorkom je dat een biofilm terugkomt?
Omdat het ontstaan van een biofilm van veel factoren afhankelijk is, is op die vraag geen eenduidig antwoord te geven. In de wondzorg is het belangrijk om een holistische focus te houden. Een biofilm is één aspect van de wond. Ook de onderliggende pathologie, voeding, medicatiegebruik, mobiliteit en therapietrouw van de patiënt zijn factoren die de genezing van een wond kunnen beïnvloeden. Is een biofilm eenmaal verdwenen en de wond gesloten, dan is preventie de belangrijkste opdracht. Als een patiënt met bijvoorbeeld een veneus ulcus tegen het advies in geen compressiekousen draagt, dan kan een nieuwe wond ontstaan. En eventueel een nieuwe biofilm. Blijf dus alert op alle omstandigheden die van invloed kunnen zijn op de wondgenezing. Met dank aan: Barry Willemsteijn (verpleegkundige en zelfstandig wondzorgdeskundige), Geert Vanwalleghem (clinical nurse specialist Wondzorg, decubitus- en valpreventie in AZ Delta vzw in Roeselare, België) en Luc Gryson (verpleegkundige en wondzorgexpert, voorzitter van de CNC Wondvereniging in België).Noten1 European Wound Management Association. Position Document: Wound Bed Preparation in Practice. London: MEP Ltd, 2004.2 Edwards R, Harding KG. Bacteria and wound healing. Current opinion in infectious diseases 2004;17(2) april;91-96.3 James GA, Swogger E, Wolcott, R, et al. Biofilms in chronic wounds. Wound Rep Reg 2008;16:37–44 en Fux CA, Costerton JW, Stewart PS, Stoodley P. Survival strategies of infectious biofilms. Trends Microbiol 2005;13:34–40.4 Percival SL, Bowler PG, 2004. Biofilms and their potential role in wound healing. WOUNDS, 16: 234-240.5 Davis E. Don’t deny the chance to heal! Presented at: 2nd Joint Meeting Wound Healing Society and the European Tissue Repair Society, Boston, Mass; May 15–19, 1996.
6 Mah T-F, O’Toole GA. Mechanisms of biofilm resistance to antimicrobial agents. Trends in Microbiology 2001;9:34-8.
7 Lyczak JB, Cannon CL, Pier GB. Establishment of Pseudomonas aeruginosa infection: Lessons from a versatile opportunist. Microbes Infect 2000;2:1051-60.
8 Galpin JE, Chow AW, Bayer AS, Guze LB. Sepsis associated with decubitus ulcers. Am J Med 1976;61(3):346-50.
9 Costerton JW, Stewart PS, Greenberg EP. Bacterial biofilms: a common cause of persistent infections. Science 1999:284(5418) :1318-22.
10 Cutting K, Gilchrist B, Gottrup F et al. Identifying criteria for wound infection. European Wound Management Association (2005): Position document: identifying criteria for wound infection. MEP, London.
12 Hurlow J, Bowler PG. Clinical experience with wound biofilm and management: a case series. Ostomy Wound Manage 2009;55(4): 38-49.
13 Wolcott RD, Rhoads DD, Dowd SE. Biofilms and chronic wound inflammation. J Wound Care 2008; 17(8): 333-41.
14 Wolcott RD, Kennedy JP, Dowd SE. Regular debridement is the main tool for maintaining a healthy wound bed in most chronic wounds. J Wound Care 2009; 18(2): 54-56.
15 Covington S, et al. Frequency of debridements and time to heal: a retrospective cohort study of 312,744 wounds. JAMA Dermatol 2013; DOI: 10.1001/jamadermatol.2013.4960.
16 Kirsner R, et al. Frequent debridement for healing of chronic wounds. JAMA Dermatol 2013; DOI: 10.1001/jamadermatol.2013.4959.
17 Vowden KR, Vowden P. Wound debridement, Part 1: non-sharp techniques. J Wound Care 1999; 8(5): 237-40.
18 Horrocks A. Prontosan wound irrigation and gel: management of chronic wounds. British Journal of Nursing 2006;15(22);1222-1228.
1. Biofilms zijn complexe, dynamische gemeenschap structuren
Bacteriële biofilms zijn opmerkelijk heterogeen in vrijwel alle parameters die nauwkeurig en reproduceerbaar te meten. Deze heterogeniteiten: structuur, fysiologische, chemische, ecologische, elektrische, etc., zijn geïmpliceerd als de oorzaak van vele verschijnselen karakteristiek van bijgaand-tegenstelling tot de plankton-groeiwijze. Pure culturen zijn vrijwel non-existent in de wereld buiten het laboratorium. Micro-organismen, zoals andere organismen, bestaan in gemeenschappen waar verschillende interacties zijn.
Een voorbeeld van de effecten van microbiële kolonisatie op metaaloppervlakken microbieel Influenced corrosie (MIC). De aanwezigheid van micro-organismen wijzigt depositie oplossnelheden mineralen, en door dit mechanisme, beïnvloedt de elektrochemische eigenschappen van de metalen of legeringen. Putcorrosie, zoals te zien rechts in dit voorbeeld uit een roestvrij stalen oppervlak resultaat van deze activiteit.
Putcorrosie op 316S roestvrij staal, een voorbeeld van microbieel beïnvloed corrosie. Beeld, met dank aan Z. Lewandowski en W. Dickinson, MSU-CBE
Biofilms zijn ook dynamisch en reageren op hun omgeving.Bacteriële cellen kunnen losmaken van biofilms individueel of in groepjes. Toen ze los in groepjes, ze behouden de verminderde gevoeligheid voor antimicrobiële stoffen kenmerk van biofilms. Onder de juiste omstandigheden, kunnen biofilms ook migreren over oppervlakken gedurende een tijdsperiode in een verscheidenheid van manieren, zoals hieronder afgebeeld.
Alle materialen hebben bepaalde eigenschappen van elastische vaste stoffen en visceuze vloeistoffen. Biofilms lijken aspecten van zowel vaste stoffen en vloeistoffen-net als slug tonen slijm-en vallen in een categorie genaamd “visco-elastisch.” Echter, zoals biofilms sediment, of worden geschaald met roest of kalkaanslag te verzamelen, worden ze minder vocht en meer als een brosse vaste stof.
2. Genetische expressie verschilt in biofilm bacteriën in vergelijking met
planktonische bacteriën
De dubbele helix structuur van moleculaire DNA (desoxyribonucleïnezuur), in 1953 ontdekt, is inmiddels een vertrouwd beeld geworden. DNA-moleculen, opgebouwd uit eenheden die genen dragen naar de “instructies” dat kenmerken van levende organismen te bepalen en omvatten het genetisch materiaal aan nakomelingen doorgegeven reproductie.De genen die DNA moleculen een belangrijke rol in de cellulaire activiteiten spelen ook. Eenvoudige cellen zoals bacteriën controle over hun interne functies met behulp van verschillende delen van hun genetische code om chemische activiteiten te initiëren. Dus, bijvoorbeeld, de consumptie van voedingsstoffen en het wegwerken van afvalstoffen zijn processen die onder invloed van genetische instructies worden uitgevoerd. Als genen worden geactiveerd om chemische producten (aminozuren en eiwitten) te maken, worden ze naar verluidtopgereguleerd ; wanneer de genen worden gedeactiveerd, worden ze neerwaarts gereguleerd . De eiwitten die door geactiveerde genen vormen ongeveer de helft van het materiaal in een cel, en zijn verantwoordelijk voor talrijke activiteiten die een cel te laten voortbestaan.
SDS PAGE voorbereiding van de buitenste membraan eiwitten (OMP) vanPseudomonas aeruginosa cellen in planktonische en biofilm staten.Hoffelijkheid, Hongwei Yu
Aangezien niet alle genen in een cel worden geactiveerd om eiwitten hele tijd, kunnen we foto celactiviteit krijgen door onderzoek van de eiwitten geproduceerd door cellen op een bepaald tijdstip. Een manier om dit soort eiwit “snapshot” te krijgen is door een techniek genaamd SDS-PAGE (voor “natriumdodecylsulfaat” en “polyacrylamidegelelektroforese”). Deze techniek kunnen wetenschappers zien grote (dichter geplaatst) en kleine (dichter bij de bodem) cellulaire eiwitten als donkere banden in een reeks van kolommen. In de SDS PAGE gel bovenstaande zien we eiwitten van de buitenmembraan van planktonische (geschetst in blauw, lanen 1-4 en 6) en biofilm (in rood, laan 5) bacteriën, van een stam van Pseudomonas aeruginosa . De banden van eiwitten zijn opvallend verschillend, ons te vertellen dat de planktonische en biofilm vormen van een enkele soort uitdrukken verschillende genen, en daarom het uitvoeren van verschillende activiteiten.Wat zijn de gevolgen van dit verschil in de genetische expressie? Een voorbeeld is de ontwikkeling van antibiotica. Deze drugs zijn traditioneel ontwikkeld om planktonische bacteriën te doden. We weten nu echter dat planktonische bacteriën gevoeliger voor antimicrobiële dan biofilm bacteriën en ook dat veel van de mensen teistert infecties in feite veroorzaakt door bacteriën in de biofilm groeiwijze. Dus traditionele antibiotica zijn gericht op bacteriële cellen in hun relatief onbeschermde toestand. We moeten nieuwe klassen van antibiotica die bacteriën richten ontwikkelen zonder in de biofilm staat. Inzicht in de genetische activiteit van de biofilm bacteriën zal ons helpen om nieuwe manieren om deze cellen te richten en verstoren hun functies te vinden.
3. biofilm cellen kunnen gedrag via intercellulaire “communicatie” te coördineren met behulp van biochemische signaalmoleculen
Eén van de interessante aspecten van bacteriële gemeenschap leven is dat het een omgeving voor bacteriën communiceren via chemische signalen. Er zijn aanwijzingen dat sommige van deze chemische signalen, geproduceerd door cellen en door hun buitenmembraan, worden uitgelegd niet alleen door leden van dezelfde soort, maar andere soorten micro-en misschien zelfs meer complexe organismen in sommige gevallen.
In de cartoon bovenstaande worden verschillende soorten bacteriën vertegenwoordigd door verschillende kleuren. Bacteriën kunnen chemische signalen produceren ( “praten”) en andere bacteriën kunnen reageren op hen ( ‘luisteren’) in een proces bekend als cel-cel communicatie of mobiele-cell signaling. Deze mededeling kan leiden tot een gecoördineerd gedrag van microbiële populaties. Hoffelijkheid, MSU-CBE.
Planktonische populaties worden chemische signalen die door cellen niet voldoende geconcentreerd om veranderingen in de genetische expressie veroorzaken. In biofilms, het matrixmateriaal (EPS) dat cellen dicht houdt maakt concentraties signaalmoleculen op te bouwen in voldoende hoeveelheid om veranderingen in de cellulaire gedrag te bewerkstelligen. Bacteriële populaties sommige genen alleen geactiveerd wanneer zij kunnen waarnemen, via cell signaling, dat hun bevolking talrijk genoeg om het voordelig en / of “safe” te maken om deze genetische activiteit initiëren. Zo zullen sommige bacteriële pathogenen geen toxines produceren totdat ze het gevoel dat er een voldoende populatie is opgericht om afweer van de gastheer overleven. Dit systeem van erkenning bevolking is genoemd “quorum sensing.” Het werd eerst waargenomen in de mariene bacterie Vibrio fischeri , die licht kunnen produceren na een voldoende populatie heeft ontwikkeld.
Hoewel plankton cellen scheiden chemische signalen (HsLıs voor homoserine lactonen), is de lage concentratie van signaalmoleculen niet genetische expressie veranderen. Biofilm cellen worden bijeengehouden in dichte populaties, zodat het uitgescheiden HsLıs bereiken hogere concentraties. HSL moleculen vervolgens opnieuw steek de celmembranen en leiden tot veranderingen in de genetische activiteit. Hoffelijkheid, MSU-CBE.
De ontdekking dat eenvoudige cellen in staat zijn om gecoördineerd gedrag heeft ons een nieuwe waardering voor hun overlevingsstrategieën gegeven. Er is ook een goede aanwijzingen dat cell signaling de differentiatie van cellen in subpopulaties dat de verschillende activiteiten binnen een microbiële gemeenschap van een enkele soort uit te voeren kunnen reguleren. In de late jaren 1990 een onderzoek naar het mariene bacterie Pseudoalteromonas onthulde twee fysiologisch verschillende subpopulaties. In feite was er een cellulair taakverdeling: één groep verbleef aan het oppervlak en die nutriënten waarover de tweede groep, die gereproduceerd en vrijgegeven dochtercellen het omringende water.
4. Biofilms maken bacteriën minder gevoelig zijn voor antimicrobiële middelen
Vele studies hebben aangetoond dat de constructie van meercellige biofilms biedt bescherming cellen. Deze bescherming is het gevolg van intrinsieke veranderingen in genetische expressie bij zwevende bacteriële cellen hechten aan oppervlakken en beginnen biofilms te vormen. Een aantal van de veronderstelde mechanismen van bescherming tegen antimicrobiële middelen worden afgebeeld in het onderstaande schema.
A.
Vrij zwevende cel nuttige voedingsstoffen, maar niet voldoende metabole activiteit substraten uit de buurt van de cellen te verminderen. Daarentegen collectieve metabole activiteit van groepen cellen in de biofilm leidt tot concentratie gradiënten en gelokaliseerde chemische microenvironments substraat. verminderde metabolische activiteit kan resulteren in minder gevoeligheid voor antimicrobiële middelen.
B.
Vrij zwevende cellen dragen de genetische code voor een groot aantal beschermende stressreacties. Plankton cellen worden echter gemakkelijk overweldigd door een sterke antimicrobiële uitdaging. Deze cellen sterven voor stressreacties kunnen worden geactiveerd. Daarentegen stressreacties effectief in sommige cellen uitgevoerd in een biofilm ten koste van andere cellen die worden opgeofferd .
C.
Vrij zwevende cellen neutraliseren het antimicrobiële middel.De capaciteit van een eenzame cel echter onvoldoende te stellen langs de antimicrobiële concentratie in de buurt van de cel. In tegenstelling, de collectieve neutraliserende kracht van groepen cellen leidt tot trage of onvolledige penetratie van het antimicrobiële in de biofilm .
D.
Vrij zwevende cellen paaien beschermd persistorcellen. Maar onder permissieve groeiomstandigheden in een plankton cultuur, persisters snel terugkeren naar een vatbare staat. In tegenstelling persistorcellen ophopen in biofilms, omdat ze minder snel terug en worden fysiek bewaard door de biofilm matrix.
#aambeien – Heb je angst om los te laten ? Zijn er onderdrukte emoties die‘aanzwellen’ ; Is er een conflict tussen willen kwijtraken en nog willen vasthouden ?
Ons lichaam is een verdedigingsmuur voor ons immuunsysteem. Het beschermt ons tegen virussen en ziektes en voorkomt een aanval van veel micro-organismen die het lichaam binnendringen via voeding.
Het immuunsysteem bestaat uit weefsels en organen die samenwerken om vreemde cellen te bestrijden.
De longen hebben primaire als functie om zuurstof in te ademen en zuurstof op te slaan en kooldioxide uit te ademen door de neus. Maar als de neus verstopt zit met slijm, beïnvloedt dat de longen.
Het drankje zal uw immuunsysteem versterken en slijm uit de longen verwijderen. Het kan gebruikt worden door zowel kinderen als volwassenen, en biedt een snelle en significante effecten.
De kinderen spelen vaak in het water, modder en velden, dus zijn ze meer vatbaar voor ziektes. Toch is hun immuunsysteem nog aan het ontwikkelen en worden ze resistent tegen verschillende ziektes.
Toch hebben kinderen meestal last van hoest en verkoudheid. Als deze problemen blijven bestaan, betekent dit dat slijm wordt opgebouwd in de longen.
Ons lichaam maakt veel slijm aan op een dagelijkse basis, bijna 2/1 liter. Het grootste deel daarvan wordt uitgespuugd, maar in het geval van een verkoudheid kan dit tot een verstopping leiden van de luchtwegen en je kunt er gezondheidsproblemen van krijgen, met inbegrip van allergieën.
Als het zich aanhoudt en groenachtige kleur krijgt, of zelfs gemengd met bloed, kan het gezondheidsprobleem ernstig zijn, dus moet je een arts bezoeken.
Het immuunsysteem voorkomt verschillende soorten vreemde ziektes en vermindert gezondheidsrisico’s, bacteriën, parasieten, virussen en bacteriën. Het bevat lymfeklieren, waarbij er cellen worden geproduceerd en opgeslagen die ons beschermen tegen bacteriën en virussen.
Bovendien, is de beenmerg een andere component die witte bloedcellen aan maakt en stamcellen opslaat en het vermogen heeft tot het vormen van een humane cel.
Het immuunsysteem omvat ook de milt, die witte bloedcellen aan maakt, en de hoeveelheid bloed regelt. Het immuunsysteem creëert antilichamen dat de virussen vernietigen die de ziektes kunnen veroorzaken.
Daarom zal deze recept van groot belang zijn, omdat het de immuunsysteem versterkt en overtollig slijm uit de longen doet verdwijnen:
ingrediënten:
100 gram honing
100ml water
4 el vers geperst citroensap
1 inch gember (gemalen)
50 gram haver
beschrijving:
In eerste instantie, reinig de haver en meng het met de water en dan met de gemalen gember. Dan kook het mengsel gedurende enkele minuten. Na dat het is afkoelt voeg je de honing en de citroensap er aan toe, en laat het ’s nachts rusten. Bewaar het mengsel in de koelkast, en je kunt het tot een week lang gebruiken.
Gebruik:
Drink elke ochtend 30-40ml van het drankje op een lege maag. Herhaal dit gedurende 40 dagen om het immuunsysteem te stimuleren. Dan, maak een 15-daagse tussenstop, en dan herhaal weer de behandeling van 40 dagen. Het kan ook worden gebruikt bij kinderen, om hun weerstand te versterken om allerlei virussen en bacteriën te voorkomen.
Dit wonderbaarlijk drankje zal ook overtollig slijm uit de keel en de longen verwijderen, en het zal de juiste functie bevorderen.
De #orthomoleculairegeneeskunde is een vorm van geneeskunde die de oorzaken van ziekte aanpakt door het gebruik van #lichaamseigen, #niettoxische stoffen (#vitaminen, #mineralen, #enzymen, #aminozuren, #vetzuren, #water, #zuurstof) die een verstoord evenwicht in het lichaam herstellen. Op die manier kan ziekte voorkomen én genezen worden. De orthomoleculaire geneeskunde brengt de juiste molecule op de juiste plaats, in de juiste hoeveelheid, volgens de unieke behoefte van elk individu op dat moment. Ze doet dat via voeding, leefstijl en suppletie
Voedselindustrie geeft miljoenen uit om anti-suikerwetgeving te voorkomen
Voedselindustrie geeft miljoenen uit om anti-suikerwetgeving te voorkomen
De grote producenten van frisdrank, snacks en snoep besteden jaarlijks meer dan 21 miljoen euro aan het beïnvloeden van EU-politici. Zo houdt de industrie regels tegen die het gebruik van suiker moeten terugdringen. Dat concludeert lobbywaakhond Corporate Europe Observatory (CEO).
Volgens de onderzoekers van CEO gaan de producenten op dezelfde manier te werk als de tabaksindustrie destijds. Uit het rapport blijkt dat de voedselindustrie wel zegt te willen helpen bij de bestrijding van overgewicht, maar daar niet naar handelt. CEO zegt dat de ‘suikerindustrie’ toezichthouders onder druk zet, wetenschappers inlijft en lobbyt voor handelsverdragen die de EU-wetten verzwakken.
Ook doet de voedingsindustrie ‘zwakke voorstellen’ om de hoeveelheid suiker in hun producten op vrijwillige basis te verlagen. Het doel is om zo strengere regelgeving, zoals een suikerbelasting en etiketten met suikerwaarden, te voorkomen.
Het aantal mensen met overgewicht en obesitas neemt nog steeds toe. Terwijl in 1980 nog 857 miljoen mensen wereldwijd te dik waren, was dat in 2013 al 2,1 miljard. Een derde van de zes- tot negenjarigen in Europa is te dik. En het eind is nog niet in zicht.
Dik zijn zorgt voor tal van gezondheidsproblemen. Niet voor niets kost overgewicht nu al een tiende van het zorgbudget in Europa. Reden waarom de Europese Unie de industrie wil verplichten om minder suiker in producten te stoppen.
Fluoride is een industrieel afvalprodukt dat agressieve eigenschappen bezit en uiterst giftig is.
Fluoride is een onderdeel van rattengif
Fluoride heeft inmiddels de dubieuze bijnaam ‘protected pollutant’ gekregen. (‘beschermde vervuiler’)
De giftigheid beweegt zich tussen die van lood en arsenicum.
Fluoride, opgeslagen in tanks, vreet zich na enige tijd door de wand heen.
Een mespuntje natriumfluoride is dodelijk en al jaren wordt gewaarschuwd,
dat kinderen gefluorideerde tandpasta niet mogen inslikken.
Met een zekere regelmaat krijgen kinderen na een fluorapplicatie in de mond,
maagpijn en moeten soms overgeven.
Een tube tandpasta bevat 1000 ppm fluoride. Consumptie van die tube,
kan voor een kind (10 kg) dodelijk zijn.
Het gifgas, waarmee een sekte enige jaren geleden in Japan een metroramp veroorzaakte,bevatte natriumfluoride.
Prestigieus Medisch Tijdschrift:
Fluoride officieel geclassificeerd als giftig ontwikkelings-neurotoxine..
The Lancet: fluor is giftig voor de mens!!De beweging die de laatste jaren in opstand komt tegen de toevoeging van industriële natriumfluoride aan de watervoorziening is gegroeid, nu er over het additief steeds meer bewijsmateriaal naar voren komt. ’s Werelds oudste en meest prestigieuze medische tijdschrift The Lancet classificeert fluoride nu officieel als neurotoxine. Fluoride hoort thuis in hetzelfde rijtje als arseen, lood en kwik..! Dat was feitelijk al lang bekend, maar nu is het dan ook wetenschappelijk bewezen. Wat tegenwoordig moet alles ‘evidence based’ zijn; we nemen als mensen niet ‘zomaar van alles’ als waarheid aan..
fluoride poisonReeds lange tijd is in de tandheelkunde fluoride ondenkbaar; dagelijks worden fluoridetabletjes, voornamelijk aan kinderen, voorgeschreven. Fluorideapplicaties vinden in de tandartsstoel plaats, mondspoelingen met een fluorideoplossing worden zelfs klassikaal op scholen ‘toegediend’ en veel tandheelkundige vulmaterialen bevatten fluoride. Dit wordt dan gedaan om zg. ‘secundaire cariës’ in de kiezen, naast de vullingen, tegen te gaan. En heb je al eens geprobeerd een fluoridevrije tandpasta te vinden..?
De kletskoek over de voordelen van fluor voor de tanden..
Cariës is geen ziekte als gevolg van een gebrek aan fluoride, maar wordt veroorzaakt door constitutionele factoren in combinatie met onvolwaardige voeding. Vooral suiker is een grote boosdoener. Het melkzuur, dat door omzetting van suiker ontstaat, is verantwoordelijk voor de aantasting van het glazuur. Het is vanzelfsprekend, dat een goede mondhygiëne een groot wapen is tegen cariës. Een goede poetstechniek in combinatie met dental floss, tandenstokers of ragers wordt in de huidige tandheelkunde als een voorwaarde gezien. Niettemin worden in de tandheelkundige praktijk soms patiënten gezien die nauwelijks van het bestaan van een tandenborstel af weten en toch een gaaf gebit hebben!
Bij het stimuleren van het fluoridegebruik in de tandheelkunde is vaak beweerd, dat het menselijk organisme fluoride nodig heeft. Tot op heden echter is er geen wetenschappelijk bewijs, dat fluoride een essentieel mineraal is. Gebleken is, dat de therapeutische breedte van fluoride uiterst smal is: de kiezen van de koeien gingen kapot door de overdosis fluoride. Patiënten, die met fluoride behandeld worden vanwege osteoporose hebben vaak last van het afbreken van het glazuur van hun tanden. Daarnaast wordt de kans op zo’n overdosis nog eens vergroot door de vele andere fluorbronnen.
Leugens in beeld.. Een overdosis fluoride beschermt het gebit helemaal NIET! Integendeel, tandglazuur en tanden worden zo hard, dat ze broos worden!
Leugens in beeld.. Een overdosis fluoride beschermt het gebit helemaal NIET! Integendeel, tandglazuur en tanden worden zo hard, dat ze broos worden!
De gunstige werking op het glazuur wordt onderbouwd door statistieken die laten zien, dat bij fluoridegebruik minder cariës optreedt. Maarrr.. niet alle statistieken zijn hierover eensluidend en ook het omgekeerde wordt soms aangetoond. Ondanks het feit, dat er een wereldwijde acceptatie is van de relatie tussen het gebruik van fluoride en tandcariës wordt er door de experts verschillend gedacht over de invloed van de diverse factoren.
Fluoride beïnvloedt het celmetabolisme van fibro-, chondro-, amelo-, odonto- en osteoblasten. Dat is het duidelijkst te zien aan de tanden. Bij overdosis ontstaat er zogenaamde mottled enamel of fluorose, witte tot bruine vlekken op het glazuur, die niet meer verdwijnen en bij doorbraak van de elementen reeds aanwezig zijn. Omdat dit verschijnsel in de eerste jaren van de fluoridering veelvuldig voorkwam heeft men in de loop van de tijd de dosering van tabletjes en pasta’s met meer dan de helft verlaagd.
Maar mottled enamel (zie foto) is meer dan een cosmetisch probleem: het laat zien, dat fluoride interfereert met de basale functies van de glazuurvormende cellen (de ameloblasten) die hierdoor een collageen van inferieure kwaliteit vormen. Ook zien we, dat bij een grote dosis fluoride op de tanden en kiezen een averechts effect optreedt, nI. als een vervolg op mottled enamel een afbreken van glazuur en het optreden van foudroyante cariës. Een bewijs voor de smalle therapeutische breedte van fluoride.
Conclusie moet dan ook zijn dat de statistiek uitermate onvoldoende houvast geeft om een dermate ingrijpende maatregel als b.v. drinkwaterfluoridering te propageren. Het is natuurlijk in één woord krankzinnig te beweren dat de verwoestende werking van het giftige fluor opweegt tegen de beperkte mate, en nog steeds NIET ONOMSTOTELIJK BEWEZEN verbetering van tanden, door glazuurverharding..! Hoe ingewikkeld kun je het allemaal maken..?
Gefluoriseerd drinkwater, hoe krankzinnig moet het worden..?
Er zijn zelfs landen, zoals jij als wanttoknow-lezer waarschijnlijk al weet, die het drinkwater kunstmatig al decennia hebben gefluorideerd hebben. Dit alles om zogenaamd ‘cariës te voorkomen’. De vraag waarom er dan niet meteen anti-biotica (tegen ontstekingen) en aspirine (tegen hoofd- en andere pijn) aan het drinkwater wordt toegevoegd, blijft echter onbeantwoord.
In 1997 kwam in het kunstmatig gefluorideerde drinkwater van de stad Annapolis in Amerika per ongeluk 50 ppm (part per million) fluoride in plaats van de gebruikelijke 1 ppm. Hierdoor werden 50.000 mensen vergiftigd. In de week, die daarop volgde was het aantal hartinfarcten vervijfvoudigd..!!
Fluoridering is gelukkig ongewoon in Europa; momenteel wordt fluoride toegevoegd aan de watervoorziening in een groot deel van Noord-Amerika, maar zie de lijst van landen die fluoridering verwerpt, het grootste deel van Europa en in een aantal andere ontwikkelde landen (HIER). Aangezien op de meeste plaatsen van Amerika nog steeds fluoride wordt toegevoegd aan het water is voor het drinken van water daar, een hoge kwaliteit waterfilter aan te bevelen. Het kan vooral van belang zijn om te voorkomen dat je aan te veel fluoride in je dagelijkse douche wordt blootgesteld..!
Maar nu, het is officieel: FLUOR = NEUROTOXINE… (zenuwgif!)
Het nieuws is gebracht door Stefan Smyle, een artikel aanhalend dat eerder werd gepubliceerd in The Lancet Neurology, Volume 13, Issue 3, 2014, geschreven door Dr. Phillippe Grandjean en Philip J. Landrigan, MD. Het officieel uitgebrachte rapport uit 2014 kan worden bekeken door hier te klikken. Het rapport valt samen met bevindingen van een Harvard University meta-analyse uit 2013, gefinancierd door de National Institutes of Health.
Sodium Fluoride. ‘Keep away from children’.. Snap jij het nog?
In de samenvatting van het rapport worden vijf industriële chemicaliën geïdentificeerd als giftige ontwikkelings-neurotoxische stoffen: lood, methylkwik, polychloor bifenyl, arseen, en tolueen. Daarnaast: mangaan, fluoride, chloorpyrifos, dichloordifenyltrichloorethaan, tetrachloorethyleen, en polybroomdifenylethers. Volgens de auteurs zullen er in de nabije toekomst nog meer van deze ontwikkelings-neurotoxische stoffen ontdekt worden.
Zij merken op dat allerlei neurologische problemen en cognitieve stoornissen, wereldwijd miljoenen kinderen treft. Zij noemen het zelfs een ‘pandemie aan ontwikkelings-neurotoxiciteit’. O.a. ADHD (attention-deficit hyperactivity disorder) en dyslexie, maar er bestaat een breed scala aan gezondheidseffecten door blootstelling aan dit soort neurotoxische stoffen. Vanwege de gedocumenteerde gezondheidsrisico’s van fluoride komen steeds meer mensen in opstand tegen de fluoridering van water, met verschillende mate van succes.
Dergelijke initiatieven beginnen vaak emotioneel geladen, vanwege de reputatie van fluoride onder de reguliere tandheelkunde beoefenaars. Naast fluoride in het water, zit de stof ook in voedingsmiddelen, vooral thee van theemerken die worden geteeld in vervuilde gebieden. En heb je ooit de waarschuwingen op de etiketten van fluortandpasta gelezen? Dan weet je hoe ernstig fluoridevergiftiging kan zijn, vooral als kinderen teveel inslikken in een keer. Hierdoor zijn veel ouders begonnen tandpastamerken met fluoride te mijden en kiezen zij voor meer natuurlijke merken met ingrediënten als kokosnootolie, pepermunt of kaneel.
De fluoridering van drinkwater wordt gezien als een cumulatief gif dat zich langzaam opstapelt in het lichaam en naar gelang de tijd duurt problemen oplevert zoals dental fluorosis, of meer ernstige lichamelijke problemen. Een fluoride preventiestrategie wordt door de onderzoekers zelfs aanbevolen. In het artikel in The Lancet stellen de auteurs deze preventiestrategie voor:
“Niet-geteste chemische stoffen worden niet verondersteld veilig te zijn voor de ontwikkeling van de hersenen. Fluor is geen goedgekeurd geneesmiddel. Chemicaliën die nu al in het gebruik zijn en nieuwe chemische stoffen moeten daarom worden getest op ontwikkelings-neurotoxiciteit.”
En:
“…om deze inspanningen te coördineren en de omzetting van wetenschap naar preventie te bespoedigen, stellen wij dringende vorming van een nieuw internationaal centrum voor.”
Tja en dat fluor neurotoxisch is, is wel duidelijk..!
Fluoride veroorzaakt excessieve botgroei, zo bleek in een testproject in Tiel-Culemborg, waarbij de inwoners van Tiel gemiddeld 2 kg zwaarder waren dan die in Culemborg. Fluoride beïnvloedt fibroblasten, waardoor collageen van slechte kwaliteit ontstaat. Er treedt een verharding van ligamenten en pezen op. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het toenemend aantal blessures, b.v. in de sport. Fluoride bevordert ook het verouderingsproces van de huid. Relaties worden gelegd met sclerodermie.
Fluoride is giftig…!
Ook veel enzymen worden door fluoride nadelig in hun werking beïnvloed. Cholinesterase wordt geremd. Dit enzym is verantwoordelijk voor de afbraak van acetylcholine. Ook het aconitase wordt beïnvloed, waardoor de verbranding van vetten en eiwitten in de Krebscyclus onvoldoende is. Het enzym dat zorgt voor DNA-reparatie werkt bij fluoridebelasting onvoldoende;het lichamelijke zelfgenezend vermogen wordt dus heftig ondermijnd.. Een studie hierover, laat zien dat er een relatie ligt tussen een defect DNA-reparatie-enzym en het ontstaan van primaire kanker..!!
Een berucht onderzoek van Dean Burk (zie foto bovenaan artikel) geeft aan, dat in gefluorideerde steden in Amerika 10% meer kanker voorkomt dan in ongefluorideerde steden. Kortgeleden werd de statistiek gepubliceerd waaruit bleek dat bij mannen 50% meer osteosarcomen voorkomen in gefluorideerde gebieden. Ook ontstaat een kans op ontwikkelings- en groeistoornissen. De vertraagde doorbraaktijden van de tanden en kiezen zijn een bewijs hiervoor. Relaties worden gelegd met het syndroom van Down.
Een onderzoek van de Nederlandse bioloog Grimbergen laat zien, dat fluoride bacteriegroei remt, maar dat schimmels juist door fluoride sneller groeien. Tja, daardoor kan het zomaar zijn, dat fluoride een grote factor is, in de toenemende hoeveelheid candidabelastingen bij mensen. Blijkbaar kan het evenwicht van micro-organismen in het lichaam door fluoride verstoord worden. En bedenk dat candida-infecties allergieën in de hand kunnen werken.
Fluoride beïnvloedt de snelheid van de leukocyten. Dit betekent dat fluoride werkt als een turbo bij veroudering, omdat bij het ouder worden de leukocytensnelheid sowieso vermindert, is hier naast de invloed op het collageen een tweede factor die veroudering versnelt. En er treedt meer vorming van vrije radicalen op.
ADHD-FluorideBekend is de inwerking op osteo-blasten en daardoor op botstructuren. In gebieden, waar van nature een hoge concentratie fluoride in het drinkwater voorkomt, vertonen de mensen veel klachten op het gebied van de motoriek: gewrichten en rug verstijven door excessieve botgroei. Er ontstaan exostosen aan de wervels en kalkafzetting in de gewrichten. Dit is de reden, dat lange tijd fluoride werd toegepast bij de behandeling van osteoporose. Bij deze vorm van therapie ontstaat er naast een verharding van bot (wat aanleiding werd voor veel botbreuken) ook verweking van bot. Het lichaam kan blijkbaar niet meer onderscheiden wat gemineraliseerd moet worden en wat niet. Op dit moment is men zeer terughoudend geworden met deze fluoridebehandelingen.
fluoride-can-cause-eczema-in-babies-e1387357131141Symptomen
De verschijnselen, die kunnen optreden bij een fluoride-intoxicatie (vergiftiging) worden verdeeld in een acute en chronische vorm: De acute vorm kan in relatie gebracht worden met symptomen als stomatitis aphtosa, buikpijn, opgeblazen buik, slappe ontlasting en dorst. Vooral dit laatste is zeer specifiek. Daarnaast kan er sprake zijn van een jeukende huiduitslag. Deze huidafwijking is in 1971 zeer duidelijk naar voren gekomen in het Italiaanse stadje Chizzola, waar een aluminiumfabriek met zijn fluorideuitstoot verantwoordelijk was voor de zg. ‘Chizzola maculae’, een afwijking, die lijkt op blauwe plekken, die na een paar dagen bleker worden. Hoofdpijn, concentratiestoringen en duizeligheid komen hierbij ook zeer vaak voor.
De chronische vorm laat veranderingen zien in botstructuren. Exostosen met daarnaast verstijvingen van gewrichten, vaak in combinatie met verkalkingen van ligamenten. Fluorose, kramp in de benen met soms verlammingen, beïnvloeding van het reactievermogen door aantasting van de acetylcholine; fazantenkuikens, die groot gebracht werden met gefluorideerd water bleken zo tam te worden, dat ze op de hand van de kweker bleven zitten. Normaal zijn deze beestjes zeer schuw.
Wist jij dat deze ‘leiders’ ook al fluor toedienden aan hun ‘onderdanen’, zodat ze met name dát bleven.. ONDER-danig!
Wist jij dat deze ‘leiders’ ook al fluor toedienden aan hun ‘onderdanen’, zodat ze met name dát bleven.. ONDER-danig!
Misschien dat om deze reden in veel tranquillizers fluorideverbindingen zitten. De hoeveelheid fluoride in de organen van mensen, die in gefluorideerde gebieden wonen kan variëren van 8 ppm (hart) tot 290 ppm (huid). De hoogste waarden, ooit gevonden, betroffen de aorta van mensen in de gefluorideerde stad Grand Rapids in de U.S.A.: nI. 8400 ppm. Fibroblasten in de arteriewand produceren een onvolwaardig collageen wat resulteert in een vorm van arteriosclerose.
Wat is de verborgen agenda achter fluoridering..?
Inmiddels is geconcludeerd werd dat kinderen in gebieden met gefluorideerd water een ‘aanzienlijk lagere’ IQ hebben dan kinderen die in gebieden wonen met een lage hoeveelheid fluoride in hun watervoorziening (HIER studie Harvard University). Daarnaast wordt sodium-fluoride ook gekoppeld aan diverse kankers (HIER). Sodium fluoride is iets anders dan het calciumfluoride dat natuurlijk voorkomt en gebruikt wordt door tandartsen die stellen dat het nuttig is voor het gebit.
Er zit nóg een diepere reden van fluoridering achter.. We schreven daar HIER al eens een artikel over het fenomeen van het ‘afsluiten van de komische antenne van de menselijke geest door fluoride’..! Lees het en je zult begrijpen waar deze Paramahamsa Nithyananda het over heeft. Hij beveelt vanuit zijn spiritueel-geestelijke ervaring TEN ZEERSTE AAN, fluoride volledig te mijden. Hij beveelt mensen aan om hun derde oog vrij te maken door de pijnappelklier te ontkalken. Ook soundhealer Tom Kenyon reikt je hiertoe middelen aan in ditzelfde artikel. Luister naar zijn prachtige soundhealing hierover.
Conclusie
De grote hoeveelheid wetenschappelijke documentatie, die over fluoride beschikbaar is, laat een veelzijdig beeld zien, terwijl de ‘waarde’ van de stof wordt richting de tandheelkunde gestuurd. Kletskoek, want dit is niet alleen onbewezen, maar de werking op de rest van het lichaam komt in die tandheelkundige opleiding alleen al, onvoldoende tot uiting.
De bijna 90-jarige Hans Moolenburgh, vitaal als ooit tevoren! Hans Moolenburgh (1925), de éminence grise van de Nederlandse huisartsen. De huisarts-in-ruste Dr. Hans Moolenburgh is een uitermate erudiete voorvechter van het natuurlijke evenwicht. Hij is de man die er o.a. voor heeft gezorgd dat jij niet elke dag fluoride via je drinkwater naar binnen krijgt.
Hans Moolenburgh sr. (1925), de éminence grise van de Nederlandse huisartsen. De man die er o.a. voor heeft gezorgd dat jij niet elke dag fluoride via je drinkwater naar binnen krijgt. Wees hem dankbaar..!!
Toch komen er weer signalen om de fluoridenconcentratie in de tandpasta te verhogen. ‘Men’ denkt, dat het glazuur van de tanden harder wordt, wanneer zeer regelmatig de tanden omspoeld worden met een fluorhoudende stof, zoals een tandpasta. Geadviseerd wordt om daarna niet intensief te spoelen om zo de werking van het fluoride te verlengen.
Maar.. dat is toch weer in tegenstelling met de halvering van de fluorideconcentratie in de tabletjes, die enige tijd geleden plaatsvond…??! Sterker nog: het Ivoren Kruis heeft haar advies inzake het gebruik van fluoridentabletjes ingetrokken.. En voortaan worden deze slechts in hoogst uitzonderlijke gevallen nog toegepast.
Kortom: er blijkt nog geen enkel duidelijk inzicht in het precieze werkingsmechanisme bij tandheelkunde, terwijl fluor is grote doses aan de bevolking wordt ‘toegediend’… Reden genoeg toch om uiterst voorzichtig te zijn met de toediening van de stof. Want dan is de conclusie toch simpel..? FLUOR WORDT OM ANDERE REDEN MASSAAL AAN DE MENSHEID TOEGEDIEND!
Kijk naar het gebruik van fluor in drinkwater vanuit het oogpunt van het ‘domhouden van de massa’. Je kunt je het wellicht niet voorstellen, maar véél andere opties zijn er inmiddels niet meer, dan wakker worden en jezelf achter de oren krabben. De agenda van de ‘krachten achter de schermen’ reikt tot diep in je lichaam, als je het toelaat. Of zijn we dan weer bezig met ‘angst-zaaien’…? In onze ogen is het simpel een kwestie van ‘gezond verstand’..!
* * *
Literatuur
1. Moolenburgh, H.: Fluor, liever niet. Uitgeverij Primo Vere. ISBN: 90-73014-04-2
2. Backer Dirks, 0.: Ned. Tijdschr. Geneesk. 1987; 131, nr. 43
3. Colquhoun, J. et al.: The Hastings Fluoridation Experiment. Science or Swindle? The Ecologist. Vol.16, nr. 6, 1986
4. Brathall, D.: Reasons for caries decline. What do the experts believe. Europ. Journ. Of Oral Science, 104416-422(1994)
5. Science, 25 Nov.1994
6. Burk, George L.: Fluoridation, the great dilemma. Coronado Press, Lawrence, Kansas U.S.A. 1978
7. Fluoride Journal of the international Society for Fluoride Research, Vol. 30, nr. 3, 1997, blz. 180
Bron o.a.: nvbt.nl (Nederlandse Vereniging tot bevordering van de Bio-energetische Tandheelkunde)
Ginseng is een plantje die oorspronkelijk in Rusland, China en Korea groeit. Dat de wortel van dit plantje kan helpen bij het versterken van je gezondheid is al duizenden jaren bekend. Ginseng werd in de oude Chinese gezondheidskunde al toegepast om tal van aandoeningen te verhelpen. Dat dit plantje goed is voor je gezondheid is bij ons in het Westen ook al een jaar of honderd bekend.
charide matrix (EPS). Het slijmlaagje noemen we ook wel de glycocalyx. Een complexe wond bevat meestal tussen de twaalf en twintig verschillende bacteriestammen, maar de wondheling kan bij vier verschillende bacteriefamilies al stoppen.1 Biofilms komen trouwens niet alleen in
nwerken om vreemde cellen te bestrijden.
