Hypochloorhydrie & galdeficiëntie met de leeftijd

De dunne darm kan zonder die sterilisatie niet optimaal functioneren. Maagzuur is dus essentieel. Het begin van de spijsvertering krijgt het zwaarste werk omdat daar de opname het sterkst is. Verderop in de buurt van de appendix, steken dan andere problemen de kop op als het voedsel niet genoeg verteerd is. De doorgang naar de dikke darm wordt daardoor geremd. Het is op deze plaats dat contact met slecht verteerd voedsel en bacteriën, gasvorming ontstaat (fermentatie).

Maagsap stimuleert de beweging van de dunne darm (peristaltiek) en start de productie van pancreassappen en gal. Zonder maagzuur krijgt de lever dit signaal niet en ontstaat een tekort aan galproductie. De cellen die maagzuur aanmaken synthetiseren bovendien ook basisch bicarbonaat. Als de zuurproductie ontoereikend is, zal die van bicarbonaat dat ook zijn. De zure afvalstoffen kunnen op deze manier de darmwand beschadigen door de beschermende slijmlaag aan te tasten, zodat het darmweefsel ontstoken raakt. Bovendien doden deze zure afvalstoffen de nuttige bacteriën en remmen ze de darmperistaltiek.

Gevolg van het tekort aan maagzuur?

De slokdarm reageert vaak met reflux en brandend maagzuur. De kleinste hoeveelheid zuur kan die reactie op de slokdarm teweeg brengen. Gebeurt dit vaak, dan kan de klep van de slokdarm verzwakken, hetgeen het probleem nog verergert.
Opmerking: Andere oorzaken kunnen bijdragen tot een verstoring van de LES. Sommige voedingsmiddelen (bijvoorbeeld paprika, citrusvruchten, tomaten), bepaalde dranken (cafeïne, alcohol), overvoeding, overgewicht, obesitas, zwangerschap, hiatus hernia, en vele geneesmiddelen (zoals NSAID’s, antibiotica, bronchodilatoren, bètablokkers, calciumantagonisten, nitraten, antidepressiva, anxiolytica en anticholinergica) worden geassocieerd met een verzwakking van de slokdarmsfincter.
Maagzuur tekort geeft ook achter de maag problemen in de dunne darm. Vanwege het lage pH peil kan de maagbrij de afscheiding van natriumbicarbonaat niet bewerken, wat maagzweren kan veroorzaken. De hoge pH waarde van de maagbrij activeert ook de afscheiding van pancreasenzymen niet. De dunne darm kan de maagbrij niet voldoende afbreken, zodat veel onverteerd voedsel een negatief effect heeft op de dunne darm. De darmwand wordt brozer zodat onverteerde voedseldelen in de bloedbaan terechtkomen, waar het immuunsysteem van het lichaam ze als vreemde indringers beschouwt. Dat veroorzaakt een systemische immuunrespons die voedselovergevoeligheden, ontstekingen en auto immuunziekten kan veroorzaken.

Wright, J. & Lenard, L. (2001). Why Stomach Acid is Good for You: Natural Relief from Heartburn, Indigestion, Reflux, and GERD. Lanham, Maryland: The Rowman & Littlefield Publishing Group.

Hydrozyme

De maag biedt de beste bescherming tegen indringers vanwege de zuurtegraad. Bij te weinig maagzuur bestaat het risico op maagkanker, maagzweer en gastritis. Normaal is de maag het minst gekoloniseerde deel van de spijsvertering vanwege zijn sterk zure omgeving. Bij een persoon met hypochloorhydrie kunnen allerlei pathogene en opportunistische bacteriën en schimmels op de maagwand groeien, bijvoorbeeld Helicobacter pylori, Campylobacter pylori, Enterohacteria, Candida, Salmonella, E. coli en streptokokken. Het toedienen van maagzuursupplementen kan dan ook veel verlichting schenken. We zien hierin een duidelijke verbetering wanneer we maagzuursupplementen toedienen. Pancreasenzymsupplementen hebben geen groot effect, zo blijkt.

De meeste patiënten voelen zich veel beter door gewoon HCL Plus en pepsine in te nemen. Dat stimuleert de productie van maagenzymen via secretine en cholecystokinine en veroorzaakt de afscheiding van gal en vele andere belangrijke stoffen voor het spijsverteringsstelsel. Zo blijven we in een natuurlijker proces.

De spijsverteringsenzymen moeten niet constant worden ingenomen. Naarmate de darmen genezen, kan de patiënt de inname van maagzuursupplementen en/of pancreasenzymen geleidelijk verminderen en ze alleen nemen bij zware maaltijden of afwijkingen van zijn of haar voedingspatroon.

Bron