De vijand binnen: darmbacteriën sturen auto-immuunziekte

Geplaatst op 12 maart 2018 door Alie Wouda- van der Tuin

Interessant artikel waar “wij” orthomoleculair geneeskundigen al langer raad mee weten

Bacteriën in de dunne darm van muizen en mensen kunnen naar andere organen reizen en een auto-immuunrespons veroorzaken, volgens een nieuwe Yale-studie. De onderzoekers vonden ook dat de auto-immuunreactie kan worden onderdrukt met een antibioticum of vaccin dat is ontworpen om de bacteriën te treffen, zeiden ze.

De bevindingen, gepubliceerd in Science , suggereren veelbelovende nieuwe benaderingen voor de behandeling van chronische auto-immuunziekten, waaronder systemische lupus en auto-immune leverziekte, aldus de onderzoekers.

Darmbacteriën zijn in verband gebracht met een reeks ziekten, waaronder auto-immuunziekten die worden gekenmerkt door aantasting door het immuunsysteem van gezond weefsel. Om dit verband te belichten , richtte een Yale-onderzoeksteam zich op Enterococcus gallinarum , een bacterie die ze ontdekten en die spontaan kan ‘transloceren’ buiten de darmen om naar lymfeklieren, de lever en de milt.

In modellen van genetisch gevoelige muizen, merkten de onderzoekers dat E. gallinarum in weefsels buiten de darmen de productie van auto-antilichamen en ontstekingen op gang bracht – kenmerken van de auto-immuunrespons. Ze bevestigden hetzelfde mechanisme van ontsteking in gekweekte levercellen van gezonde mensen, en de aanwezigheid van deze bacterie in levers van patiënten met een auto-immuunziekte.

Door verdere experimenten, vond het onderzoeksteam dat ze auto-immuniteit konden onderdrukken in muizen met een antibioticum (wij gebruiken natuurlijk bactierie doders) of een vaccin gericht op E. gallinarum (wij bouwen de darmflora op waardoor deze bacterie niet kan groeien). Met beide benaderingen waren de onderzoekers in staat om de groei van de bacterie in de weefsels te onderdrukken en de effecten ervan op het immuunsysteem te verminderen.

“ Toen we de weg naar ontsteking blokkeerden, konden we het effect van deze bug op auto-immuniteit ongedaan maken,” zei senior auteur Martin Kriegel, MD

“ Het vaccin tegen E. gallinarum was een specifieke aanpak, omdat vaccinaties tegen andere bacteriën die we hebben onderzocht mortaliteit en auto-immuniteit niet hebben voorkomen,” merkte hij op. Het vaccin werd toegediend via een injectie in de spier om te voorkomen dat andere bacteriën in de darmen werden gericht.

Terwijl Kriegel en zijn collega’s verder onderzoek naar E. gallinarum en zijn mechanismen plannen, zijn de bevindingen relevant voor systemische lupus en auto-immuunziektes, zeiden ze.

“ Behandeling met een antibioticum en andere benaderingen zoals vaccinatie zijn veelbelovende manieren om de levens van patiënten met auto-immuunziekten te verbeteren,” zei hij.

Andere auteurs zijn S. Manfredo-Vieira , M. Hiltensperger, V. Kumar, D. Zegarra-Ruiz, C. Dehner, N. Khan, FRC Costa, E. Tiniakou, T. Greiling, W. Ruff, A. Barbieri, C. Kriegel, SS Mehta, JR Knight, D. Jain en AL Goodman.

Dit werk werd ondersteund door subsidies van de National Institutes of Health, de Yale Rheumatic Diseases Research Core, het Yale Liver Center, Women’s Health Research in Yale, het O’Brien Center at Yale, de Arthritis National Research Foundation, de Arthritis Foundation, en de Lupus Research Alliance.

S. Manfredo-Vieira en MA Kriegel hebben een patent op deze ontdekking voor de behandeling van auto-immuunziekten door zich te richten op darmbacteriën.

Bron

Wilt u weten of uw darmflora uit balans is of heeft u een auto-immuunziekte en wilt u weten welke bacteriën gunstig voor u zijn, maak dan een afspraak

Alie Wouda Natuurpraktijk Aurora

- Vreedepeelweg 4
  5986 NW Beringe

Waarom bepaalde therapien niet aanslaan

Geplaatst op 30 april 2015 door Alie Wouda- van der Tuin

Biofilm
In het menselijk darmstelsel bevindt zich een schadelijke slijmlaag welke door schadelijke bacteriën is gevormd. Dit wordt ook wel de biofilm genoemd. Je kunt het vergelijken met het slijmlaagje dat je in een bloemenvaas aantreft als je ze te lang laat staan, alle schadelijke bacteriën maken een slijmlaag om zich te beschermen. In het menselijke darmstelsel wordt dit een hele kolonie waarin vele bacteriën, maar ook virussen, parasieten en schimmels zich kunnen verstoppen. Het vervelende is dat de bacteriën het lichaamseigen materiaal gebruiken om die slijmlaag te maken en omdat het lichaamseigen is, is deze hierdoor lastig op te sporen en te behandelen.
Om die reden is het voor veel specialisten zo moeilijk om bepaalde bacteriën of virussen onder controle te krijgen, denk bijvoorbeeld aan Lyme.
Door de aanwezigheid van de biofilm is de darmwand over het algemeen uitgedroogd en licht tot zwaar ontstoken zodat we een Lekkende Darm Syndroom (Leaky Gut) krijgen. De biofilm hecht zich hierdoor nog makkelijker aan de darmwand.
Nu zijn er enkele producten op de markt die gemaakt zijn om die biofilm op te lossen, maar hierbij blijft er nog altijd een deel van de biofilm achter. Deze groeit hierdoor net zo hard weer aan door de daarin nog aanwezige schadelijke bacteriën. Tevens komen er dan in een keer zo veel bacteriën, virussen en parasieten vrij in de darm dat dit een grote belasting voor de gezondheid van de gebruiker oplevert. Een darmreinigingskuur, verkrijgbaar bij natuurpraktijkaurora; Vreedepeelweg 4 Beringe (0641979844 (appan) pakt op zeer vriendelijke en effectieve wijze deze hele biofilm aan. Dit product bevat een gefermenteerde vezel. Deze vezel dringt op zachte wijze door de biofilm heen, zonder deze kapot te maken. Hierdoor wordt de darmwand weer bevochtigd.
Zodra de bevochtiging plaatsvindt kan de biofilm zich niet meer hechten en komt deze er simpelweg uit gegleden, zonder enig ongemak voor de gebruiker.

Alie Wouda info@natuurpraktijkaurora.nl

Het ontstaan van bijv. reuma, psoriasis

Geplaatst op 7 januari 2014 door Alie Wouda- van der Tuin

Leaky gut syndroom
Het leaky gut syndroom (lekkende darm, poreuze darm) ontstaat wanneer de het slijmvlies aan de binnenzijde van het maag-darmstelsel is beschadigd als gevolg van een ontsteking. Het leaky gut syndroom wordt ook wel intestinale hyperpermeabiliteit of intestinale permeabiliteit genoemd. Deze kwaal wordt zelden gediagnosticeerd, hoewel het een erg vaak voorkomende en een potentieel zeer ernstige aandoening is. Bij het leaky gut syndroom is het slijmvlies van de darmen meer doorlaatbaar (poreus) dan gewoonlijk, met abnormaal grote ruimten tussen de cellen van de darmwand. Door deze openingen kunnen bacteriën, schimmels, parasieten en hun toxinen, onverteerde voedseldeeltjes en afvalstoffen, die gewoonlijk niet in het bloed worden opgenomen, nu wel de bloedbaan bereiken. Hierdoor ontstaat er een zware belasting van het immuunsysteem en de lever (ontgiftiging).

Via een gezonde darmwand kunnen alleen elementaire voedingsstoffen in de bloedbaan worden opgenomen; wanneer de darmwand beschadigd is kunnen ook grotere deeltjes als onvolledig verteerde eiwitten, vetten en toxines ook in het bloed worden opgenomen. Het lichaam beschouwt deze deeltjes als ‘vreemd’ en vormt – in een poging de indringers onschadelijk te maken – antilichamen, wat de reden is dat sommigen plotseling allergisch reageren op voedingsmiddelen, die in het verleden nooit problemen opleverden. Het leaky gut syndroom veroorzaakt ook inhalatie-allergieën, waarbij individuen reageren op stoffen in de lucht, zoals sigarettenrook, parfum, schoonmaakmiddelen enzovoort. Dit fenomeen staat bekend als meervoudige chemische overgevoeligheid (MCO, MCS).

Auto-immuunziekten
Het afweerproces gaat nogal eens mis omdat menselijke weefsels antigene plekken hebben die erg lijken op de antigenen van voedingsmiddelen, bacteriën, parasieten of schimmels. Het immuunsysteem vergist zich en gaat antilichamen aanmaken tegen de eigen lichaamsweefsels, waardoor er een chronische ontsteking (auto-immuunziekte) ontstaat. Als deze chronische ontsteking optreedt in een gewricht, dan ontwikkelt zich een reumatoïde artritis. Als de ontsteking zich in de hersenen manifesteert, dan kan een myalgische encephalomyletis (chronisch vermoeidheids syndroom, CVS) het gevolg zijn. Als de ontsteking zich voordoet in de bloedvaten, dan spreken we van een vasculitis. Als de antilichamen het slijmvlies van de darm zelf aanvallen, dan kan dat resulteren in een chronische colitis of de ziekte van Crohn. Het mag duidelijk zijn dat praktisch elk orgaan of weefsel aangedaan kan worden door voedselallergieën of voedselintoleranties als gevolg van de lekkende darm.

Afweerfunctie
De ontsteking die het leaky gut syndroom veroorzaakt beschadigt ook de beschermende laag die gevormd wordt door het IgA (immunoglobuline A), dat normaliter in de gezonde darm voorkomt. (80 procent van het immuunsysteem bevindt zich in de darmen!). Omdat IgA ons beschermt tegen infecties zullen wij bij een lekkende darm minder bestand zijn tegen bacteriën, virussen, parasieten en candida. Deze microben kunnen dan in de bloedbaan geraken en praktisch elk orgaan of weefsel infecteren, Wanneer dit in het tandvlees is, ontstaat er tandvleesontsteking (parodontitis). Als het in de kaken plaatsvindt, dan kunnen tandextracties of wortelkanaalbehandelingen nodig zijn om de infectie te bestrijden.

Mineralentekort
Het leaky gut syndroom veroorzaakt tevens mineraal tekorten, omdat de transporteiwitten in het darmstelsel die benodigd zijn voor het vervoer van mineralen naar de bloedbaan beschadigd zijn door het ontstekingsproces. Magnesiumgebrek in de rode bloedcellen bijvoorbeeld, komt vaak voor bij aandoeningen zoals fibromyalgie, zelfs bij een magnesiumrijk voedingspatroon en het gebruik van magnesiumsupplementen. Als het transporteiwit voor magnesium is beschadigd, dan wordt het magnesiumtekort veroorzaakt door een slechte opname in het bloed (malabsorptie). Op dezelfde wijze kan een zinkgebrek door malabsorptie leiden tot haaruitval of kaalheid (alopecia). Daarnaast is zink van belang voor een gezond darmslijmvlies. Een tekort aan koper kan hoge cholesterolspiegels en osteoartritis tot gevolg hebben. Problemen met het beendergestel kunnen ook veroorzaakt worden door een malabsoptie van calcium, silicium, borium en mangaan.

Mogelijke oorzaken voor het ontstaan van een lekkende darm

niet onderkende voedselallergieën of -intoleranties
overmatige groei van een abnormale darmflora (bacteriën, parasieten, candida, gisten), vaak als gevolg van (langdurig) antibioticagebruik
voedselcontaminatie met schimmels of gisten, parasieten, bacterien zoals helicobacter pylori,clostridium difficile, klebsiella, citrobacter, pseudomonas enzovoort
irritatie van de darmen door alcohol of cafeïne
gebruik van bewerkte koolhydraten en suikers, bijvoorbeeld koekjes, candy bars, cake, soft drinks,witbrood enzovoort
non steroid anti-inflammatory drugs (NSAID’s) zoals ibuprofen, diclofenac, aspirine en dergelijke
gebruik van corticosteroïden, zoals prednison
hormoonpreparaten zoals de anticonceptiepil
schimmels (mycotoxinen) in granen, fruit en geraffineerde koolhydraten
bestaande darmaandoeningen en -afwijkingen, zoals coeliakie, glutenintolerantie, lactose-intolerantie
overbelasting van het immuunsysteem door chemotherapie en radiotherapie (bestraling)
erfelijke belasting (bv. glutenintolerantie) en enzymdeficiënties
chronische stress

Verschijnselen die kunnen optreden bij een leaky gut

gewichtstoename
onverklaarbare spijsverteringsstoornissen
allergische reacties
hoofdpijnen en migraine
opgeblazen gevoel, darmkrampen
chronische vermoeidheid
spier- en gewrichtspijn
huiduitslag
verhoogde vatbaarheid voor infecties
hunkering naar bepaalde voedingsmiddelen
constipatie en andere spijsverteringsklachten
neurologische verschijnselen, zoals verwardheid, vergeetachtigheid, geïrriteerdheid, black-outs enz.
depressie
astma
chronische voorhoofdholte ontsteking (sinusitis)

Mogelijke gevolgen van een leaky gut

verstoring darmflora, overwoekering met ongunstige bacteriën en schimmels, bijv. candida albicans
voedselallergieën en voedselintoleranties
meervoudige chemische overgevoeligheid
chronische vermoeidheid
fibromyalgie
prikkelbare darm syndroom (PDS, IBS)
chronische huidaandoeningen (psoriasis, eczeem)
reumatische aandoeningen
astma
auto-immuunziekten zoals SLE, alopecia, reumatoïde artritis, polymyalgia rheumatica, multiple sclerose,chronisch vermoeidheidssyndroom, het syndroom van Sjogren, vitiligo, schildklierontsteking, vaatontsteking, ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, urticaria, diabetes, thyroiditis en de ziekte van Raynaud.
er bestaan sterke aanwijzingen dat het leaky gut syndroom een rol speelt bij het ontstaan van autisme.

Wilt u een afspraak maken?

Auto immuunziekten

Geplaatst op 30 januari 2013 door Alie Wouda- van der Tuin

Tijdens een radio programma vertel ik hier iets over

Bij psychiatrische aandoeningen lijken de hersenen ontstoken te zijn

Geplaatst op 28 september 2012 door Alie Wouda- van der Tuin

Freud is niet meer van deze tijd.
De huidige benadering van psychiatrische aandoeningen is te simpel, stellen onderzoekers.
Zij zoeken nu naar een biologische basis van deze aandoeningen.
In het lichaam dus en niet in de geest.
‘We moeten kijken naar het immuunsysteem als oorzaak’, zegt prof. dr. Hemmo Drexhage.
Door overactieve afweercellen lijken hersenen van psychiatrisch patiënten namelijk ‘ontstoken’ te zijn.
Patiënten die lijden aan schizofrenie of manische depressiviteit hebben opvallend vaak een schildklierafwijking of andere auto-immuunaandoening.
Voor Immunoloog Hemmo Drexhage (Erasmus MC) aanleiding om de relatie tussen het immuunsysteem en psychiatrische aandoeningen te onderzoeken.
Hij spreekt van het ‘neuro-immuno-endocriene systeem’, waarbij hersenen, immuunsysteem en hormonen samenhangen.
Drexhage ontdekte dat bij patiënten met een psychiatrische aandoening afweercellen actief zijn.
Deze cellen zorgen voor een ‘ontsteking’ in het brein, waardoor de hersenen niet meer gezond functioneren.
Deze ontdekking biedt de mogelijkheid om een nieuw soort medicijnen toe te passen: ontstekingsremmers.
Antibiotica tegen schizofrenie. Voor ons klinische-psycho-neuro-immunologen (kPNIers) natuurlijke middelen zoals curcuma etc.
De hypothese dat de oorzaak van psychiatrische aandoeningen in het immuunsysteem ligt, wordt steeds breder onderzocht.
De Groningse psychiater Willem Nolen volgt al zo’n twintig jaar kinderen van ouders met een manische depressiviteit.
Bij deze kinderen ziet hij een verhoogde kans op zowel manische depressiviteit als auto-immuunziekten.
Ook onderzoekt Nolen eeneiige tweelingen.
Daarbij bleek dat in sommige gevallen de een een manische depressie heeft en de ander een auto-immuunziekte.
Beide ziektes moeten dus van dezelfde groep genen komen.
Psychiater Hans Klein gaat nog een stap verder.
Ook hij erkent dat de hersenen ‘ontstoken’ zijn, maar hij denkt daarvan de oorzaak te weten.
Volgens hem kan dat wel eens het welbekende herpesvirus kan zijn.
In het andere deel van Labyrint: ‘Ik was God en mijn baby was Jezus’, vertelt een vrouw in de uitzending over haar kraambedpsychose, een ziekte die vrouwen treft in de periode na de geboorte van hun kind.
Psychiater Veerle Bergink (Erasmus MC) onderzoekt deze ziekte en promoveert eind oktober 2012 op haar onderzoek. Kraambedpsychose wordt meestal gezien als een bipolaire stoornis (manische depressie).
Dit betekent vaak dat vrouwen hun leven lang medicijnen moeten slikken.
Bergink stelt echter dat een kraambedpsychose ook een eenmalige episode kan zijn.
Het moet volgens haar dan ook als aparte ziekte worden opgenomen in het DSM, het classificatiesysteem binnen de psychiatrie.