Ziektecondities verzwakken ons enzymsysteem, zodat “onjuiste” herstelstructuren kunnen worden gevormd. Omdat enzymen mineralen moeten hebben om te functioneren, kan zelfs een eenvoudig tekort aan mineralen betrokken zijn bij het falen van genherstel. Een defecte eiwitstructuur kan mogelijk nog steeds in het DNA komen, maar het kan een storing veroorzaken. Als dat zo is, zou het zijn oorspronkelijke doel niet goed vervullen en mogelijk ook een andere morbide situatie in de cel veroorzaken. Een andere mogelijkheid is dat zelfs als de herstelstructuur correct is, voedingstekort of uitputting van het enzympotentieel een goede werking kan verhinderen. Als een eiwitstructuur eenmaal rondzweeft, kan deze, afhankelijk van de omstandigheden, zelf evolueren naar een hogere morbide vorm. Het kan een bacterie worden. Dit is goed gedocumenteerd in de verloren hoofdstukken in de geschiedenis van de medische biologie. En op een aangetast terrein kan de bacterie van vandaag zijn
de terreinvergiftiging van gist, schimmel of schimmel van morgen. Pasteur ontkende dat bacteriën hun vorm konden veranderen. Alleen de onveranderlijke, specifieke luchtkiemen waren de oorzaak van ziekte, zei hij. Béchamp daarentegen ontkende nooit dat de lucht ziektekiemen droeg, maar beweerde dat vormen in de lucht niet nodig waren voor ziekten. Pasteur wilde vaststellen dat we binnengevallen moeten worden (en dus beschermd moeten worden door winstgevende vaccinatie). Maar de echte wetenschapper toonde aan dat een onafhankelijk levend element, dat morbide zou kunnen evolueren, al in alle cellen van het lichaam bestaat, en toonde aan dat dit alles is wat nodig is voor het verschijnen van symptogene organismen. Het lichaam heeft van nature de factoren en het potentieel in zich die nodig zijn om de ziektesymptomen te produceren, waaronder micro-organismen. Het betekent dat we ook het aangeboren vermogen hebben om gezond te worden en te blijven.
Of Pasteur of Béchamp correct is, kan voor sommige mensen nog steeds een probleem zijn. Het lijkt echter ongebruikelijk dat de naam van Antoine en de controverse zelf zijn weggelaten uit geschiedenis-, medische en biologieboeken – zelfs uit encyclopedieën. Gezien de omvang en het aantal ontdekkingen van Béchamp, is het meer dan waarschijnlijk dat deze omissie meer is dan toezicht. De historische moord op Antoine Béchamp leidde ertoe dat de medische wetenschap conclusies trok uit een halve waarheid. Dit heeft onnoemelijke ellende betekend voor de mensheid, vooral in het Westen. Het resulterende concept van ziekten als entiteiten die ons aanvallen, is zeer twijfelachtig en vormt een groot obstakel voor het oplossen van problemen met de gezondheidszorg van vandaag.
Wil jij je lichaam weer in balans? Maak een afspraak
Wil je me volgen op Facebook, voeg me dan toe of like een van mijn pagina’s Natuurpraktijkaurora of Orthomoleculaire geneeskunde
