Leptine

Geplaatst op 22 november 2016 door Alie Wouda- van der Tuin

Leptine dieet – gezond afvallen met leptine

Leptine wordt ook de ‘obesitas hormoon’, ‘vet hormoon’ of ‘honger hormoon’ genoemd. Toen wetenschappers leptine ontdekten in 1994, ontstond opwinding over het potentieel van de hormoon. Leptine zou ingezet kunnen worden als gewichtsverlies behandeling voor mensen met obesitas. Het is nooit de knaller geworden waar men op had gehoopt, maar door de rol van de hormoon te begrijpen, kan het alsnog worden gebruikt om gezond mee af te vallen.

Leptine en insuline zijn twee belangrijke hormonen voor iedereen die wil afvallen. Als een of beide van deze hormonen afwijkt kan het gewichtsproblemen veroorzaken. Te veel of te weinig van het hormoon kan tot overgewicht leiden en maakt het bijna onmogelijk om af te vallen. Heb je te weinig leptine, dan zal het lichaam zuinig omgaan met energie, waardoor afvallen onmogelijk wordt gemaakt. Heb je teveel leptine, dan zal het lichaam ongevoelig worden voor leptine. In beide gevallen heb je geen verzadiging ‘s gevoel, en het lichaam verbrandt weinig vet. Door leptine en insuline onder controle te krijgen is gezond afvallen gemakkelijk!

Wat is leptine eigenlijk precies ?

Het is een hormoon die veel invloed heeft op de manier waarop wij honger beleven.

Hoe beïnvloedt de hormoon gewicht en eetlust, en andere aspecten van de gezondheid?

Het is niet onze obesitas hormoon, zoals wetenschappers aanvankelijk dachten. Het is onze honger hormoon.

Leptine is een hormoon-eiwit dat gemaakt wordt in de vetcellen. Vervolgens circuleert het in de bloedbaan, waarna het naar de hersenen gaat. Het aanmaken van de hormoon is dus de manier waarop de vetcellen de hersenen vertellen dat het lichaam genoeg energie heeft opgeslagen en dat de persoon in feite vol is.
Leptine vertelt de hersenen dat er genoeg energie is opgeslagen in de vetcellen zodat het lichaam voorlopig alle metabolische processen waarbij veel energie wordt verbruikt kan blijven uitvoeren.
Wanneer leptine spiegels boven een bepaalde drempel komen, stellen de hersenen vast dat er meer dan genoeg energie is. Dit betekent dat het lichaam energie (vet) kan blijven verbranden op een normale tempo.

Dit is het belangrijkste punt van de leptine dieet. Het lichaam moet vet altijd blijven verbranden, en er niet te zuinig mee gaan doen. Er moet gezorgd worden dat er altijd genoeg van dit hormoon in de vetcellen gemaakt wordt voor de hersenen, zodat de hersenen opdracht blijven geven veel vet te verbranden.

Helaas, wanneer veel mensen gaan lijnen, gaan ze minder eten, waardoor hun in vetcellen opgeslagen energie, verliezen. Dat vermindert de productie van het hormoon leptine en begint het lichaam zuinig aan te doen.

Erger nog, veel mensen eten zelfs tijdens een dieet veel zetmeel en andere suikers, waardoor ze hoge insuline spiegels houden. Hoge insuline spiegels betekenen dat het lichaam zoveel mogelijk energie gaat opslaan.

De combinatie van hoge insuline en lage leptine spiegels.

Niets is erger voor mensen die willen afvallen dan de combinatie van te hoge insuline en te lage leptine spiegels. In deze situatie gaat het lichaam vanwege de insuline zoveel mogelijk energie opslaan. Tegelijkertijd doet het lichaam extra zuinig met de energie dat het in de vetcellen opslaat. Om af te vallen moeten de hormoonspiegels worden omgedraaid.

De leptine drempel

De ‘drempel’ is wanneer te weinig leptine wordt gemaakt. Dit is wanneer het lichaam extra zuinig gaat doen met opgeslagen vet. Als het lichaam zo zuinig doet is afvallen niet mogelijk, en heeft een afvallen dieet weinig zin. De sleutel is dus om boven de drempel te blijven.

Wat gebeurt er als er te weinig van de hormoon wordt aangemaakt?

Het lichaam denkt soms tijdens een dieet dat je aan het verhongeren bent. De energie-inname is afgenomen, en waarschijnlijk ben je gewicht aan het verliezen. Als het zo door gaat zal de leptine niveau onder de persoonlijke drempel komen. Wanneer dit het geval is, weten de hersenen dat er honger is, en geven ze de opdracht extra zuinig met energie om te gaan. De hersenen zeggen: ‘Ik heb veel minder energie aan boord dan ik gewend ben… Hongersnood’! Dit is niet goed: prestaties verminderen en afvallen lukt niet.

Hoe hoog ligt de drempel?

Het overschrijden van de drempel kan gebeuren bij verschillende hoeveelheden leptine in het bloed (hoge hormoonspiegels). Het is afhankelijk van wat de persoonlijke drempel is van de persoon. Bij iedereen is het anders. Mensen bij wie de drempel niet snel wordt bereikt, kunnen makkelijker afvallen door weinig te eten.

Te veel leptine

Leptine is een hormoon dat geproduceerd wordt in de vetcellen. Het stuurt signalen naar de hersenen om te laten weten dat je vol bent en moet stoppen met eten. Het geeft ook bij de hersenen aan de stofwisseling op te voeren.

De aanwezigheid van te veel leptine is gekoppeld aan zwaarlijvigheid. Wanneer er teveel leptine in het bloed is, neemt leptine gevoeligheid af. Het resultaat is een verhoogde eetlust, evenals verminderde spijsvertering.

Studies bij ratten

Er zijn studies gedaan bij ratten met leptine injecties. De studies tonen aan dat geïnjecteerde ratten een positief effect ondergingen op zowel de stofwisseling en honger. Het effect was echter minimaal of zelfs omgekeerd bij ratten met reeds bestaande obesitas. Als we de bevindingen toepassen op mensen kunnen we stellen dat injecties met dit hormoon, mensen kunnen helpen die te weinig eten en bij wie de stofwisseling te traag is, maar het is niet geschikt tijdens obestitas.

Voedingsmiddelen rijk aan Leptine

Het hormoon leptine kan niet oraal toegediend worden omdat het lichaam leptine niet kan verwerken in de darmen. Voedingsmiddelen rijk aan het hormoon hebben geen significante invloed op gewichtsverlies, gewichtstoename of onbedwingbare trek. Omdat het lichaam niet in staat is de leptine te absorberen door het darmkanaal.

Het hormoon wordt geproduceerd in de vetweefsel. Er is geen leptine-rijk voedsel dat ertoe zal leiden dat de leptine niveaus gaan stijgen. Er zijn wel voedingsmiddelen die de gevoeligheid voor leptine kunnen helpen verhogen of verlagen. Voedingsmiddelen die leptine signalen de hersenen helpen bereiken, vertellen de hersenen om het eetlust af te sluiten en te beginnen met het verbranden van vet. Het resultaat is dat er minder honger is, wat kan leiden tot gewichtsverlies.

Voedingsmiddelen die de gevoeligheid voor leptine verlagen

Het eten van veel koolhydraten kan een van de grootste hindernissen zijn voor het herstel van de gevoeligheid voor leptine. Hoge koolhydraten concentraties komen voor in voedingsmiddelen zoals zetmeel, bloem en aardappelen. Deze koolhydraten bevatten in bewerkte voedingsmiddelen vaak ook suiker. Dit draagt allemaal bij tot een verminderde gevoeligheid voor de hormoon. Het eten van grote maaltijden of het eten van te veel kan ook leiden tot een afname van de gevoeligheid voor leptine.

Voedingsmiddelen die de gevoeligheid voor leptine verhogen

Beperk de consumptie van fructose. Tijd om de wetenschap te laten spreken: fructose remt de leptine-receptoren. Geen twee manieren om daar tegenaan te kijken. Je hebt dan misschien wel genoeg leptine in je lichaam, maar als het niet kan worden opgenomen en herkend, dan heb je er niets aan. Dus laat de fructose links liggen – voornamelijk de fructose in moutsiroop – zodat je lichaam zijn werk kan doen.

De grote boosdoeners hierbij zijn de voorbewerkte voedingsmiddelen. Fructose wordt vaak gebruikt als een goedkoop zoetmiddel in frisdrank, koekjes en andere zoete snacks die je in menig keukenkastje aantreft. Dus is de eenvoudigste manier om er minder van binnen te krijgen door deze etenswaren niet meer te kopen.

Zeg nee tegen eenvoudige koolhydraten. Het is de hoogste tijd dat we gewend raken aan dit idee, of niet? Feit is dat eenvoudige koolhydraten (geraffineerd, suikerhoudend en meestal wit) je insuline-niveaus doen pieken, wat weer leidt tot weerstand en waardoor je leptineproductie wordt verhoogd. Dus witbrood, witte rijst en al die andere heerlijke baksels die erom vragen gegeten te worden zet je nu op de zwarte lijst.

Maak je niet al te druk over calorieën. Sommige mensen zullen je vertellen dat je zo ongeveer alle koolhydraten uit moet bannen. Dit is ongezond, want koolhydraten heb je nodig en kan ertoe leiden dat je een voedingstekort gaat oplopen waardoor je hormonen van slag zullen raken. En bovenal heb je ladingen wilskracht nodig om dit vol te houden, omdat je last gaat krijgen van enorme honger. Een garantie voor falen.

Ja, afvallen is goed om de leptineproductie weer in balans te krijgen. Als je het juiste gewicht hebt, dan reguleren je hormonen alles prima. Heb je last van overgewicht of obesitas, dan is het een goed idee om een dieetplan te maken – zorg er alleen wel voor dat het een gezond, uitgebalanceerd dieet is en iets wat je lang vol kunt houden.

ls je dan toch per se geen koolhydraten wilt eten, zorg dan dat je jezelf bijvoert. Als je besluit om de niet onomstreden diëten als Atkins/raw/paleo te gaan volgen en geen koolhydraten binnenkrijgt, dag in dag uit, zorg dan dat je regelmatig een dag neemt om dit aan te vullen. Je lichaam heeft koolhydraten nodig als energievoorziening en om in balans te komen, waarbij je stofwisseling weer wakker kan schrikken. Eet op die dagen 100 -150% meer dan normaal en ga daarna verder met je dieet.

Dit is ook goed voor de motivatie. Het is zo ongeveer onmogelijk om de rest van je leven geen pizza meer te eten, maar als je weet dat je dat zaterdag gaat eten, dan is het gemakkelijker om woensdag er nee tegen te zeggen. Noem het maar je verwendag!

Begin niet aan een jojo-dieet. Serieus. Niet doen. Dit haalt je hele stofwisseling overhoop en je hormonen raken volledig van slag. En uiteindelijk zal je alleen maar zien dat het gewicht terug komt, met versterking! Dus kies een dieet wat je vol kunt houden en dat ook nog eens gezond is. Onderzoek geeft aan dat een dieet is wat jou maakt en breekt – je lichaam kan het niet aan dat er afwisselend honger moet worden geleden, waarna je jezelf volpropt met rommel. Dit is niet vol te houden.

Nu we het er toch over hebben, begin niet aan een crash dieet. Ja, hiermee zal je afvallen (tenminste, in het begin), maar je leptineniveaus zullen niet in balans komen. In het begin zal je wat afvalstoffen kwijtraken, maar zodra je ophoudt met het louter drinken van limonade en Sriracha, komen ze met dromen je lichaam weer binnen, belust op wraak.

Eet veel proteïne als ontbijt. Hierdoor zal je leptinegehalte razendsnel stijgen. Je lichaam krijgt zodoende energie voor de rest van de dag, waardoor je langer een vol gevoel houdt. Dus die donut kun je wel overslaan en kies voor eieren en mager vlees.^[3]

Als het gaat om leptine, hebben ontbijtgranen een slechte reputatie gekregen. Ze zitten vol lectine, dat zich aan leptinereceptoren bindt, wat de leptine ervan weerhoudt om zijn werk goed te doen. Als een huisgenoot die in de badkamer zit en er nooit meer uit lijkt te komen.

Eet vis. Omega-3 vetzuren zijn supergoed voor het verhogen van de gevoeligheid van je lichaam voor leptine, waardoor het meer geneigd is het op te nemen. En het is ook nog eens goed voor je hart en cholesterol.^[3] Dus laad zalm, makreel, haring en al dat andere heerlijke zeevoedsel op je bord.

Vlees van runderen die alleen maar gras hebben gegeten en chiazaden zitten ook vol Omega-3. Wat je niet moet nemen zijn Omega-6 vetzuren – plantaardige olie zoals zonnebloemolie/raapzaad/canola, regulier vlees, en geraffineerde granen. Deze leiden vaak tot ontstekingen en verminderen de leptine in je lichaam.

Eet veel groene bladgroente, fruit en andere groenten. Fruit en groenten (zeker spinazie, boerenkool en broccoli) zitten tjokvol voedingsstoffen en zijn arm aan calorieën – dat betekent dat je er ladingen van kunt eten, snel verzadigd raakt en niet zwaarder wordt in je taille. Omdat leptine van belang is voor het op gewicht blijven, zorgt een dergelijk dieet ervoor dat je jouw deel doet, en je lichaam doet de rest.

Vezels zijn ook geweldig voor het regelen van je leptinegehalte vooral omdat je er een vol gevoel van krijgt – en over het algemeen is vezelrijke voeding ook op andere manieren goed voor je. Erwten, bonen, linzen, amandelen, frambozen, broccoli en haver zijn allemaal goede bronnen.

voeding

Sla zoetigheid en snacks over. Zoetigheid is een kunstmatige oppepper die je niet nodig hebt. Sommige mensen gaan zelfs zover dat ze geen gewone zeep en deodorant willen gebruiken om te voorkomen dat er gifstoffen in het bloed terechtkomen.^[6] Hoe ver wil jij gaan?

Wat het snacken betreft, algemeen wordt aangenomen dat je lichaam zichzelf opnieuw moet opstarten; als je constant aan het snacken bent, dan krijgt het daartoe niet de gelegenheid. Maar als de lekkere trek zich weer aandoet, eet dan een stuk fruit of wat noten om dit af te buigen.

Kies voeding rijk aan zink. Studies hebben aangetoond dat mensen met een tekort aan leptine ook lijden onder een zink tekort – en opvallend genoeg hebben mensen met obesitas daar vaak ook last van. Ga de strijd aan met dit probleem door het eten van spinazie, rundvlees, lamsvlees, zeevruchten, noten, cacao, bonen, paddestoelen en pompoen.

Ontspan. Wanneer we zenuwachtig en gespannen zijn begint ons lichaam overmatig cortisol te produceren. Dat cortisol maakt vervolgens een bende van onze hormonen, met inbegrip van leptine. Als je wel eens hebt gehoord van stresseten, dan begrijp je de connectie wel. Dus, als je niet meer weet hoe je je moet ontspannen, probeer dit dan weer te leren. Je gehalte aan leptine is er van afhankelijk!

Als het niet al een onderdeel is van je dagelijkse gewoonten, experimenteer dan met yoga, mindfulness of meditatie. Aangetoond is dat deze een ontspannend effect hebben, zodat je beter kunt slapen en een lager cortisolniveau krijgt.

Zorg dat je voldoende nachtrust krijgt. Dit gaat direct naar de bron: slaap reguleert de hoeveelheid leptine en ghreline in je lichaam (ghreline is het hormoon dat je lichaam vertelt dat je honger hebt). Niet genoeg rust en je lichaam begint met het produceren van ghreline en stopt met produceren van leptine. Dus kruip op tijd onder de wol en zorg dat je ongeveer 8 uur slaap per nacht krijgt.

Dit kun je gemakkelijker maken door een paar uur voor het slapen gaan geen apparaten meer te gebruiken. Licht vertelt het lichaam dat het belangrijk is om wakker te blijven waardoor we alert blijven. Doe zoveel mogelijk lichten uit en je lichaam weet dat het tijd is om naar bed te gaan.

Train niet teveel. Gek. Nooit gedacht zeker dat je dat zou horen, of wel? Maar inderdaad – er bestaat zoiets als een cardio burn-out als het gaat om leptine. Te veel cardio (vooral als het gaat om duurtraining) verhoogt het cortisolniveau, zorgt voor schade door oxidatie, systemische ontstekingen een slechter werken immuunsysteem en een tragere stofwisseling. Geen van deze zaken is bevorderlijk voor je gezondheid! Dus gebruik dit als excuus om eens een keer niet naar de sportzaal te gaan – te veel van het goede is inderdaad slecht.

Voor alle duidelijkheid, een beetje cardio is prima. HIIT (high-intensity intervaltraining) of willekeurig welke intervaltraining is echt heel erg goed voor je. Maar onze voorouders hoefden niet uren achter elkaar te rennen en wij ook niet. Als je graag wilt trainen, doe dit dan in explosies en houd het leuk. Het is niet nodig om er gestrest van te raken.

Zorg er voor dat je wel wat gaat doen aan sport. Aan de andere kant is een sedentaire levensstijl ook niet goed voor je. Dus als je toch naar de sportzaal gaat, houdt het dan bij cardio interval training (een minuut hardlopen, een minuut wandelen en herhaal dit vervolgens 10 keer) en wat trainen met gewichten. Het is belangrijk voor je om gezond en relatief fit te zijn – niet een magere couch potato.

Zorg dat je natuurlijk gaat bewegen. In plaats van jezelf te dwingen om naar de sportzaal te gaan, is het beter om te gaan wandelen, zwemmen of ergens op een pleintje te gaan basketballen met vrienden. Sporten hoeft geen “arbeid” te zijn, of wel? Het hoeft in ieder geval niet zo te voelen!

Overweeg je eventuele medicijnen, natuurlijk orthomoleculaire middelen, neem dan contact met me op: Alie Wouda info@natuurpraktijkaurora.nl

Bronnen

Leptine

Geplaatst op 8 oktober 2013 door Alie Wouda- van der Tuin

De vetcellen van ons lichaam maken leptine aan. Leptine heeft als functie om aan te geven of er sprake is van overvloed of schaarste. Het is een hormoon dat relatief recent ontdekt is (1994), maar het geeft ons een interessant inzicht in suikerverbranding tegenover vetverbranding. Ik zal het uitleggen:

Allereerst moeten we helemaal terug in de tijd naar het prille begin van de aarde. De aarde was toen een verstikkende gasmassa en het enige leven dat er was, bestond uit eencellige organismes die zich voedden op basis van fermentatie van glucose. De goede verstaander ziet hier meteen een verband tussen gebrek aan zuurstof en suiker (kanker), maar daarover zo meer.

Complex leven op deze planeet zou niet mogelijk zijn als deze eencellige organismes niet op een bepaald moment hadden besloten samen te clusteren. Het eerste product van deze samenwerking was de planten- en bomenwereld. Deze waren in staat koolstofdioxide uit de atmosfeer in te ademen en zuurstof uit te ademen. Daarna kwamen de dieren, de eerste op zuurstof gebaseerde, complexe organismes. Ten slotte kwam de mens.

Alle op zuurstof gebaseerde organismes hebben met elkaar gemeen dat ze vetzuren gebruiken als brandstof. Ter herinnering: anaerobe, simpele organismes verbranden glucose. Barry Groves legt hier feilloos uit waarom zelfs plantenetende dieren een vetrijk voedingspatroon aanhouden:

http://www.second-opinions.co.uk/should-all-animals-eat-a-high-fat-low-carb-diet.html
http://www.second-opinions.co.uk/should-all-animals-eat-a-high-fat-low-carb-diet-2.html

Geen wonder dus dat wij mensen vetcellen hebben die het hormoon leptine aanmaken. Zoals gezegd, leptine geeft aan of er sprake is van overvloed of van schaarste. Overvloed of schaarste aan wat? Vet natuurlijk! Wij mensen zijn als complexe, aerobe organismes natuurlijke vetverbranders. Dit betekent maar 1 ding: het moderne koolhydraat-, zetmeel- en suikerrijke voedingspatroon behoort niet toe aan complexe, organismes als ons mensen en het bevordert dan ook anaerobe fermentatie van suikers.

Dit is bijzonder ziekmakend en zelfs dodelijk! In 1925 ontdekte de Duitse biochemist Otto Warburg dat kanker anaeroob is en zich voedt d.m.v. fermentatie van glucose uit de bloedstroom. Hij ontdekte tevens dat er helemaal niet zoiets bestaat als een kankercel, maar dat het een gewone cel is die lijdt aan verstikking: bij een zuurstoftekort van 60% of meer verandert deze in wat we een kankercel noemen. In werkelijkheid gaat het evolutionaire geheugen van onze cellen terug naar de prille oertijd, lang voordat er mensen waren en geven ze hun hogere functie van samenwerking op. In feite worden het opnieuw eencellige, primitieve organismes die zich in anaerobe omstandigheden in stand houden d.m.v. melkzuurfermentatie van suiker.

Ik krijg vaak de vraag: hoe komt de moderne mens dan aan dat zuurstoftekort op celniveau? Nu weet je het antwoord: door veel suiker, zetmeel en koolhydraten te eten. Dit wordt allemaal glucose in het bloed en dit gebeurt op basis van vergisting (fermentatie). Een andere inwendige fermentatiebron kan zijn: overmatige consumptie van eiwitten zonder ondersteunende vetten (waardoor het lichaam de eiwitten omzet in glucose) of een gebrekkige eiwitvertering a.g.v. te weinig maagzuur.

Telkens zie je die woorden ‘suiker’, ‘anzeroob’ en ‘fermentatie’ terugkomen. Daartegenover staan ‘vetten’ en ‘aeroob’. Nogmaals: op zuurstof gebaseerde organismes bedienen zich bij voorkeur van vet als brandstof. De celwanden van complexe, aerobe organismes zijn opgebouwd uit vetzuren, die vervolgens een optimale toevoer van zuurstof naar de cellen bevorderen.

Leptine geeft aan of er voldoende gezonde vetten in omloop zijn. Is dit het geval, dan kalmeert en ontspant het systeem, omdat ‘de jacht gunstig is’. Vergeet niet dat we uit de IJstijd stammen als jager-verzamelaars en ons vrijwel uitsluitend voedden met dierlijk leven, vooral dierlijk vet.

Indien er echter onvoldoende vetten in omloop zijn, geeft leptine een krachtig signaal af dat er sprake is van schaarste. Dit is uiteraard het geval bij een modern koolhydraatrijk en vetarm eetpatroon. Leptine spoort dan de alvleesklier aan om insuline af te geven. Insuline duwt vervolgens op agressieve wijze de overtollige glucose in de bloedstroom in de cellen. Dit dient twee functies: de suiker is uit de bloedstroom verwijderd en kan daar geen schade meer aanrichten en de energie uit suiker wordt opgeslagen in de cellen en omgezet in vet, de brandstof waar het lichaam werkelijk om vraagt.

Hierdoor vervetten de cellen en zetten ze uit, waardoor er zoveel vetopslag plaatsvindt dat we overgewicht krijgen. Zelfs mensen met een snelle stofwisseling die mager zijn merken dit, omdat ze ‘zwembandjes’ (‘love handles’) krijgen die er maar niet af te trainen zijn. Je kunt nl. wel suiker verbranden, maar geen insuline. Die vrije insuline (en suiker als je onvoldoende lichaamsbeweging hebt) in het bloed richt veel schade aan aan bloedvaten, organen, gewrichten en andere weefsels. Een eiwitrijk dieet om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden helpt evenmin, want zonder consumptie van ondersteunende vetten zal het lichaam de eiwitten gaan omzetten in glucose. De overmatige consumptie van suiker en eiwitten zonder voldoende ondersteunende en afremmende vetten zorgt voor versuikering (glycatie) van eiwitten, waardoor ons bloed dik en stroperig wordt en er zelfs levensgevaarlijke bloedproppen kunnen ontstaan. Er is nog nooit onomstotelijk bewezen dat verzadigd vet en cholesterol verantwoordelijk zouden zijn voor dergelijke bloedproppen.

We moeten eens en voor altijd begrijpen dat ons lichaam zit te wachten op VET als brandstof en niets anders. Geen koolhydraten en geen eiwitten. De mens is een vetverbrander, punt. Dit voorziet zijn cellen van zuurstof. Suiker in de vorm van koolhydraten of omgezette eiwitten berooft menselijke (en trouwens ook dierlijke) cellen van zuurstof. Vandaar dat we meer vetten moeten eten dan eiwitten en meer eiwitten dan koolhydraten, in die volgorde. Met een moeilijk woord heet dit een ketogeen voedingspatroon, verwijzend naar ketonen als brandstof i.p.v. glucose.

Voordat je nu echter de keuken in gaat en ruimschoots margarine of halvarine op je boterham gaat smeren of gaat bakken in ruimschoots zonnebloemolie of maisolie, laat me je dan ook daarin wereldwijs maken: dit zijn zwaar bewerkte, plantaardige ‘plastic’ olien en vetten die het tegenovergestelde effect bereiken en je cellen juist luchtdicht maken en doen verstikken! Bovendien zijn de zuurstofmoleculen in deze bewerkte vetten beschadigd en missen daardoor een elektron, waardoor deze ‘moleculaire misbaksels’ gevaarlijke vrije radicalen vormen en degeneratieve oxidatie veroorzaken. Zie hierover meer in deze tekst. Het eerste wat je zou moeten doen is dus alle bewerkte plantaardige olien en vetten linea recta in de prullenbak mikken en voortaan uitsluitend nog kokosolie, roomboter en olijfolie zowel warm als koud gebruiken. Je hoeft dan niet te kijken op een eetlepeltje meer. Leptine houdt vervolgens in de gaten of er voldoende vet in omloop is en indien dit het geval is wordt de alvleesklier ook niet meer aangespoord om insuline te blijven produceren.

Er komt hierdoor een algehele rust en ontspanning in je totale systeem, want er is geen stress. De bloedsuikerspiegel hoort nl. alleen in tijden van acute stress dramatisch te stijgen. Het lichaam heeft dan geen tijd voor de te langzame, geleidelijke vetverbranding. De bedoeling is om meteen glucose naar de hersenen en spieren te laten gaan, zodat we snel kunnen beslissen of we moeten vechten tegen of vluchten voor het gevaar en bovenmenselijke spierkracht krijgen om vechten of vluchten mogelijk te maken. Je kent het hormoon dat hiermee gepaard gaat wel: adrenaline. Dit is een hormoon dat geproduceerd wordt door de bijnieren, die de lever aansporen zijn glucogeenvoorraad direct af te geven aan het bloed, waar dit wordt omgezet in glucose.

Voortdurend de bloedsuikerspiegel verhogen door overmatige consumptie van koolhydraten en eiwitten zonder ondersteunende vetten werkt dus voortdurende stress in de hand. Leptine stuurt dan insuline aan om de glucose op te slaan als vet, als reactie op schaarste. Suiker = schaarste = stress. Vet = overvloed = ontspanning. Vandaar dat koolhydraten slechts energie op korte termijn verschaffen en er geen rem op de inname ervan lijkt te zitten, terwijl vetten lange termijnenergie verschaffen en je een krachtig verzadigingsgevoel geven, tot op het misselijke af als je er teveel van eet! Ooit iemand gezien die verslaafd is aan biefstuk? Ik niet. Ik zie wel niets dan suikerverslaafden. Dat verzadigingsgevoel is de werking van leptine en overmatige koolhydraatconsumptie gaat dit signaal van leptine tegen, waardoor je maar door blijft eten. Alles begint dus bij vet, precies wat Weston Price ook ontdekte, die naar vetoplosbare vitamines verwees als ‘activators’.

Enne dames: je kunt niet vet worden van vet, als je vet verbrandt. Suikerverbranding, daarentegen, resulteert in vetopslag en, nog veel erger, celverstikking (zuurstoftekort op celniveau), waardoor je risico op kanker, diabetes en hart- en vaatziekte toeneemt, alsmede elke andere denkbare welvaartsziekte. En mager maar gezond? Ik dacht het niet! Ondergewicht is een nog veel groter probleem dan overgewicht, want je hebt dan geen reserves en geen reserves = schaarste. Door de stress die suikerverbranding creeert kan het lichaam te snel (ondergewicht) of te langzaam (overgewicht) gaan draaien, twee kanten van dezelfde medaille. Helaas hoor je bijna nooit iets over ondergewicht, omdat ons verwrongen beeld van een ‘gezond gewicht’ ondergewicht in de hand werkt en dus sociaal geaccepteerd is als zijnde ‘mooi slank’.

Een suikerverbranding kan ook leiden tot leptineresistentie. Leptineresistentie kan weer leiden tot insulineresistentie. De cellen zitten dan overvol en willen geen suiker meer. Het kan ook zijn dat de plastic plantaardige vetten de celwanden dermate verzwakken dat de receptoren op deze celwanden niet of nauwelijks meer functioneren, waardoor er geen goede hormonale communicatie met de cellen meer mogelijk is. Er is maar 1 uitweg: geleidelijk je koolhydraatconsumptie verminderen tot ergens tussen de 50 en 100 gram koolhydraten per dag en je consumptie van vetten vermeerderen. Zolang je ofwel via te veel koolhydraten, ofwel via te veel eiwitten een te hoge insulinespiegel hebt, zul je geen gezonde vetverbrander worden en in de suikerverbranding blijven hangen en de daarbij behorende vetopslag in de cellen.

Als het om vet gaat, zijn er uiteindelijk maar twee keuzes: plantaardig of dierlijk. Planten zijn doorgaans niet rijk aan vet, maar dieren des te meer. We hebben ons het grootste deel van onze evolutie hoofdzakelijk gevoed met dierlijke vetten en eiwitten. De vetzuursamenstelling van dierlijk vet is afhankelijk van wat de dieren eten. De juiste planten horen aan de basis te staan van ons dierlijk voedsel en die planten horen weer te groeien in de juiste bodem, een bodem die mineraalrijk is. Opnieuw bevestigt dit het onderzoek van Price, die concludeerde dat de voeding van gezonde natuurvolkeren rijk was aan dierlijke vetten en aan mineralen. Bovendien is de keus voor dierlijk logisch als je beseft dat de meeste plantaardige vetten zwaar bewerkt zijn en dierlijke vetten niet.

Een gezonde vetverbrander eet onbeperkt dierlijk vet van de allerbeste kwaliteit, niet te veel en niet te weinig eiwitten en zo weinig mogelijk koolhydraten. Het lastigst is de overgang van suikerverbranding naar vetverbranding. Maak niet de fout door te drastisch je inname van koolhydraten te verlagen, want een leven lang glucose verbranden is niet zomaar ongedaan te maken. Streef echter wel naar minimalisering van inname van koolhydraten en maximale vetinname, met eiwitten ergens mooi daartussenin.