Serotonine

Heb je last van agressief gedrag eetlust problemen, depressie, onrust en of paniek, seksueel gedragsstoornis, problemen met de darmperistaltiek of slaapproblemen, dan zou je wel eens serotonine tekort hebben.

Serotonine is een essentiële neurotransmitter die betrokken is bij veel verschillende processen, zoals agressie, eetlust regulatie, depressie, onrust en paniek, seksueel gedrag, darmperistaltiek, de pijndrempel en via melatonine ook bij slaapprocessen. Naast neurotransmitter heeft serotonine nog andere functies in het lichaam. Zo kan het worden vrijgemaakt uit bloedplaatjes en veroorzaakt het dan stolsel vorming. Ook veroorzaakt serotonine contractie van gladde spieren. Bijvoorbeeld bij een allergische reactie, als serotonine wordt vrijgemaakt uit de mestcellen en bloedvat vernauwing veroorzaakt (vasoconstrictie).

In de hersenen wordt serotonine vooral geproduceerd in bepaalde neuronen in de zogenaamde ‘nuclei raphe’, die hersenfuncties beïnvloeden die samenhangen met aandacht, emotie en motivatie. De axonen in de nuclei raphe vertakken zich door de hele hersenen naar verschillende andere hersencentra, zoals de amygdala (emotionele processen) en de nucleus accumbens (motivatie van bepaald gedrag). Als deze zogenaamde ‘serotonerge’ neuronen geactiveerd worden, scheiden ze serotonine af in deze hersengebieden. Het serotonine overbrugt dan de smalle ruimte tussen de beide uiteinden van de neuronen (de synaptische spleet) en bindt zich aan gespecialiseerde neuronen aan de andere kant. De binding van serotonine aan de receptor induceert een serie gebeurtenissen aan de ontvangende kant. Zo worden via zogenaamde ‘second messengersystemen’ verschillende celeigenschappen gestuurd, zoals de elektrische activiteit van de cel of de expressie van bepaalde genen. Door deze mechanismen kan serotonine stemmingen, denkpatronen en ook gedrag beïnvloeden. Na verloop van tijd wordt serotonine weer opgenomen in de zenuwcel waar het signaal vandaan kwam. Zodoende is het effect van serotonine maar tijdelijk. Moderne antidepressiva (serotonine-heropname-remmers, zoals Prozac) verlengen de verblijftijd van serotonine in de synaptische spleet, waardoor het signaal minder snel uitdooft.

Maar er zijn natuurlijk ook voldoende natuurlijke alternatieven.